Alternatywa dla operacji pomostowania serca

Struktura

Od dłuższego czasu główne wysiłki chirurgów w leczeniu choroby niedokrwiennej serca (CHD) skierowane były na próby rewaskularyzacji mięśnia sercowego na skutek wrastania naczyń krwionośnych do serca z zewnątrz. W tym celu do jamy osierdziowej wdmuchano talk i azbest, jego powierzchnię posmarowano roztworem jodu, nasierdziowano wertykulacją i zszyto różne narządy [41, 4, 32, 37, 38, 39, 20]. Zaprojektowano szereg proponowanych operacji w celu wytworzenia zabezpieczeń z układu tętnicy podobojczykowej [42].

Innym sposobem korygowania niedokrwienia jest możliwość poprawy ukrwienia mięśnia sercowego bezpośrednio z jam serca - wielokrotne nakłucia mięśnia sercowego, a od niedawna wypalanie go wiązką lasera [40, 19, 16]. Jest dość niezwykłe, że wszystkie te interwencje okazały się skuteczne nie tylko eksperymentalnie, ale także w praktyce klinicznej, chociaż próby morfologicznego uzasadnienia uzyskanego efektu zakończyły się niepowodzeniem. W sposób wiarygodny ustalono, że naczynia krwionośne pojawiające się w zrostach nasierdziowych ulegają bardzo szybkiemu zarośnięciu [30]. Tworzenie nowych, tzw. „Naczynia Viessen-Tebesia” spowodowane przekłuciem lub oparzeniem mięśnia sercowego są nieskuteczne, ponieważ wszelkiemu uszkodzeniu mięśnia sercowego (cokolwiek może być spowodowane) towarzyszy rozwój blizny w tkance łącznej. Zachowanie ponadto kanałów wyścielonych śródbłonkiem z punktu widzenia teorii regeneracji jest niemożliwe [26, 31]. Metoda podwiązania tętnic piersiowych wewnętrznych została przetestowana metodą placebo i okazało się, że samo przecięcie skóry bez podwiązania tętnic daje taki sam efekt, jak podwiązanie tętnic piersiowych wewnętrznych. Powstaje więc paradoks: rewaskularyzacja mięśnia sercowego nie występuje, ale w niektórych przypadkach odnotowuje się pozytywny efekt operacji u pacjentów.

Najczęstszą metodą jest udrożnienie obliterowanych tętnic wieńcowych (pomostowanie tętnic wieńcowych - CABG, zespolenie sutkowo-wieńcowe, endarterektomia) [18, 34, 35, 23, 24]. Takie interwencje stały się możliwe dopiero stosunkowo niedawno, ze względu na wzrost wyposażenia technicznego medycyny i niemal całkowicie wyparły proponowane wcześniej metody. Operacje te stały się bardzo popularne i prestiżowe wśród chirurgów. Jednocześnie niektórzy autorzy zwracają uwagę na konieczność ostrożnego podejścia do oceny takich operacji, a ich opinia opiera się na danych, że przeszczep autożylny w większości przypadków okazuje się nieprzekraczalny dla krwi już w najbliższej przyszłości po interwencji [33]. Dobre wyniki tj. Niska śmiertelność i poprawa stanu chorych zależą przede wszystkim od coraz większego wsparcia technicznego kardiochirurgii, a po drugie od coraz staranniejszego doboru kontyngentu pacjentów poddawanych CABG. Warto również zwrócić uwagę na warunki, w których gwarantowany jest sukces operacji:

1 - utrzymanie drożności dystalnych tętnic wieńcowych o średnicy wystarczającej do założenia zespolenia by-passu;
2 - brak zrostów między warstwami brzuszną i trzewną osierdzia, co umożliwia dostęp do głównych odgałęzień tętnic wieńcowych podosierdziowych;
3 - słabe nasilenie tkanki tłuszczowej podsierdziowej, umożliwiające wykonanie operacji zespolenia bypassu;
4 - zachowanie podstawowych parametrów hemodynamicznych u pacjentów, pozwalające na wykonanie niezwykle złożonej i traumatycznej interwencji chirurgicznej [24] Jest bardzo prawdopodobne, że wkrótce CABG zostanie wykonane w celu zapobiegania chorobie wieńcowej. W tym przypadku statystyki będą dość niezwykłe..

Celowość operacji zdolnych (zdaniem chirurgów) do przywrócenia przepływu krwi w mięśniu sercowym budzi szereg poważnych wątpliwości. Faktem jest, że uszkodzenie miażdżycowe tętnic wieńcowych rozwija się stopniowo i nieuchronnie towarzyszy mu redukcja elementów mikrokrążenia w grubości mięśnia sercowego z późniejszym rozwojem miażdżycy [27]. Dlatego nie ma sensu przywracanie przepływu krwi w głównych naczyniach, ponieważ w dorzeczu tej głównej tętnicy nie ma już naczyń krwionośnych połączenia śródściennego. Tutaj możemy podać pozornie prymitywną, ale bardzo dokładną analogię z systemem ogrzewania w budynku mieszkalnym: jeśli baterie w mieszkaniach są zarośnięte łuską, wtedy wymiana rur zasilających jest bezcelowa.

Porównanie powyższych faktów prowadzi nas do wniosku, że pozytywny efekt, przy wszystkich powyższych zabiegach chirurgicznych, uzyskuje się najwyraźniej nie dzięki wrastaniu nowych naczyń do mięśnia sercowego i nie dzięki udrożnieniu autostrad, ale dzięki perikardiotomia, co jest obowiązkowym krokiem we wszystkich tych operacjach. W szeregu prac opisano wcześniej przypadki poprawy stanu pacjentów po preparacji osierdzia. Tak więc BV Ognev (1952) [22] zauważył ustąpienie bólu dławicowego w sercu po zastosowaniu 10-15 przez nacięcia w osierdziu; GA Reinberg (1957) [25] zasugerował, a EL Berezov w 1958 [5] po raz pierwszy wykonał w klinice operację utworzenia "okienka" w środku ścięgna przepony - brzucha serca, z pozytywnym skutkiem; VI Nikulin (1962) [21] - całkowicie wypreparował osierdzie u dwóch pacjentów i uzyskał stabilny pozytywny efekt. Wszystko to świadczy o słuszności naszego założenia i wskazuje na potrzebę teoretyczne i doświadczalne uzasadnienie perikardotomii jako metody korekcji niedokrwienia mięśnia sercowego, co jest celem niniejszej pracy.

Teoretyczne uzasadnienie metody. Głównymi objawami, które nieuchronnie pojawiają się podczas niedokrwienia mięśnia sercowego, jest choroba hipodiastoliczna i późniejsze poszerzenie komór serca [17, 36]. Oczywiście koszulka serca w takiej sytuacji okazuje się być „ciasna” dla powiększonego serca i przy jakimkolwiek stresie fizycznym lub emocjonalnym może to doprowadzić do jego zatrzymania. Innymi słowy, dochodzi do „uduszenia serca” przez jego własne osierdzie. Dlatego poprzez wypreparowanie osierdzia (całkowicie) można wyeliminować jedno z głównych ogniw tego złożonego łańcucha patogenetycznego.

Eksperymentalne uzasadnienie metody. Przeprowadzono dwie serie doświadczeń na kotach o wadze od 2,5 do 3,0 kg (10 zwierząt w każdej serii). 20 minut przed operacją zwierzętom wstrzyknięto domięśniowo 2,5% roztwór chloropromazyny w ilości 0,4 ml na 1 kg masy ciała. Główną intubację, znieczulenie eterowo-powietrzne, wykonano poprzez tracheostomię przy użyciu specjalnie zaprojektowanego aparatu do znieczulenia. Torakotomię wykonano w warunkach aseptycznych w V przestrzeni międzyżebrowej lewej.

W pierwszej serii eksperymentów wycięto osierdzie nad tętnicą międzykomorową przednią (długość nacięcia do 1 cm) (ryc. 1a). Tętnicę podwiązano i ranę osierdziową zszyto ciasno szwem materacowym za pomocą atraumatycznej igły 4/0. Postać: 1. Etapy operacji modelowania okluzji przedniej zstępującej gałęzi lewej tętnicy wieńcowej

a - rozwarstwienie osierdzia w niewielkim stopniu (strzałka);
b - pełna perikardotomia podłużna;
c - podwiązanie wprowadza się pod tętnicę;
d - tętnica jest zawiązana, nastąpiło rozszerzenie serca.

W drugiej serii eksperymentów wycięto osierdzie przed nerwem przeponowym od miejsca jego przejścia do pnia płucnego do miejsca przyczepu do ścięgna przepony (ryc. 16). Faktem jest, że jeśli nie przecinasz osierdzia nad pniem płucnym, to ten ostatni jest odpowiednio ściśnięty, prawa komora jest wypełniona krwią, a następnie reszta komór serca rozwija się hiposystole, następnie asystolia, migotanie i zatrzymanie akcji serca. Pod przednią tętnicę międzykomorową założono podwiązkę jedwabną (ryc. 1c) i zawiązano (ryc. 1d). Rany osierdziowej nie zszyto. Pod koniec operacji do jamy klatki piersiowej wstrzyknięto roztwór antybiotyków, ranę po torakotomii zszywano szczelnie, a powietrze z jamy opłucnej zasysano strzykawką. Zwierzęta służyły również jako kontrola w dwóch seriach (po 5 kotów). U zwierząt z pierwszej serii preparowano osierdzie do 1 cm długości, a następnie zszywano ranę, u pacjentów doświadczalnych z drugiej serii osierdzie zostało całkowicie wypreparowane> od podstawy do wierzchołka serca, a rana osierdzia nie została zszyta. W doświadczeniach kontrolnych tętnica nie została podwiązana. Zwierzęta obserwowano do 12 dni. Od początku do końca operacji EKG rejestrowano w trzech standardowych odprowadzeniach. W okresie pooperacyjnym EKG rejestrowano 1, 2, 6, 12, 24 godziny w pierwszej dobie, a następnie codziennie. We wczesnym okresie pooperacyjnym koty trzymano w klatce, a następnie przenoszono do przestronnego pomieszczenia. Zwierzęta wyprowadzono z eksperymentu przez przedawkowanie eteru do znieczulenia. Serca utrwalono w 10% roztworze obojętnej formaliny, przygotowano skrawki histologiczne, które wybarwiono hematoksyliną i eozyną. Wcześniej mierzono obszar zawału. Wyniki badań i dyskusja.

W pierwszej serii doświadczeń (z zszyciem rany osierdziowej) na 10 operowanych zwierząt pierwszego dnia 6 zmarło, po 48 godzinach - kolejny kot, 3 - obserwowano do 12 dni.

W pierwszych 3-4 godzinach po podwiązaniu tętnicy międzykomorowej przedniej w EKG stwierdzono objawy niedokrwienia mięśnia sercowego (wysokie dodatnie poszerzone załamki T, tzw. Wysokie wieńcowe załamki T) (ryc. 2a). Pod koniec pierwszego dnia objawy przezściennego uszkodzenia mięśnia sercowego nasiliły się (ST znajduje się powyżej izoliny z łukiem skierowanym w dół) (ryc. 26). W okresie od 2 do 10-11 dni w EKG rejestrowano ostry etap pełnościennej martwicy mięśnia sercowego (RS - T wypukły do góry w pierwszej odprowadzeniu - „flaga”) (ryc. 2c). Wraz z objawami zawału mięśnia sercowego obserwowano zaburzenia rytmu w postaci tachykardii, skurczów dodatkowych grupowych, a u zwierząt zmarłych w pierwszym dniu po operacji - migotania komór. U trzech kotów (pierwsza seria), które obserwowano do 12 dni, ustabilizowała się rytmiczna czynność serca; skurcze dodatkowe były pojedyncze, tachykardia zmniejszyła się do 180-190 w ciągu 1 minuty. Podczas sekcji zwłok zwierząt, które padły w ciągu pierwszych dwóch dni, zauważono, że komory serca są mocno rozciągnięte (zwłaszcza komory), narząd jest niebieskawy. U zwierząt, które przeżyły, po 12 dniach wielkość serca była bliska normalnej; poniżej miejsca podwiązania tętnicy widoczne jest niebieskawo-fioletowe, wybrzuszone ognisko martwicy. W badaniu histologicznym stwierdzono zawał mięśnia sercowego obejmujący całą grubość ściany komory (w dwóch przypadkach strefa MI obejmowała także przegrodę międzykomorową). Obszar zawału osiągnął 72 metry kwadratowe. mm. i odpowiadał obszarowi dopływu krwi do tętnicy międzykomorowej przedniej.

W drugiej serii doświadczeń (z pełną perikardotomią i podwiązaniem tętnicy wieńcowej) tylko jeden kot zmarł na 10 operowanych. W tym przypadku śmierć zwierzęcia nastąpiła w wyniku urazu serca podczas operacji. Pod koniec drugiego, na początku trzeciego dnia, zwierzęta, które przeżyły, wykazywały w EKG oznaki niedokrwienia mięśnia sercowego i były one zlokalizowane tylko w warstwach podsierdziowych (ujemny poszerzony załamek T) (ryc. 2d). U jednego kota pod koniec trzeciego dnia pojawiły się łagodne elektrokardiograficzne oznaki uszkodzenia mięśnia sercowego podosierdziowego (ST - powyżej izoliny łukiem do góry) (ryc. 2e, f). Nie stwierdzono histologicznego badania objawów zawału mięśnia sercowego (martwicy). W grupach kontrolnych zwierząt (bez podwiązania przedniej tętnicy międzykomorowej) wzrost rytmu skurczów serca obserwowano tylko podczas zabiegów chirurgicznych i pojawiały się pojedyncze skurcze dodatkowe. W 2-3 godziny po operacji tętno zostało przywrócone.

W ten sposób pełna perikardotomia podłużna zapobiega zawałowi mięśnia sercowego z całkowitym podwiązaniem głównej gałęzi tętnicy wieńcowej. .

Uważamy za konieczne skupienie się na najważniejszych, naszym zdaniem, czynnikach zapewniających pozytywny efekt pełnej perikardotomii podłużnej. Wcześniej zidentyfikowaliśmy specyficzne oznaki organizacji strukturalnej układu krwionośnego serca [1, 2, 3, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 28, 29]. Ustalono, że: 1 - przestrzenie międzykręgowe (ITP) mięśnia sercowego mogą zapewniać dyfuzję przezsierdziową, zawirowanie przepływu krwi do skurczu, tłumienie przepływu do rozkurczu i regulację objętości wypełnienia jam komorowych w zależności od czynnościowej czynności serca; 2 - podwsierdziowe ułożenie tętnic i żył w mięśniach brodawkowatych i beleczkach jest charakterystyczne dla głębokich warstw mięśnia sercowego; 3 - występuje regularna skośna orientacja wszystkich składników krwiobiegu mięśnia sercowego w stosunku do włókien mięśnia sercowego, co, jak pokazuje modelowanie matematyczne, zapewnia realizację pozanaczyniowych sił kompresyjnych w miejscowej regulacji przepływu krwi w mięśniu sercowym i rozwój przekrwienia roboczego serca.

Ocena uzyskanych faktów anatomicznych i porównanie ich z powszechnie znanymi danymi z obserwacji fizjologicznych, doświadczalnych i klinicznych sugeruje, że regulacja dopływu krwi do serca w normalnych warunkach odbywa się w wyniku interakcji następujących czynników: aktywność skurczowa mięśnia sercowego; czas trwania skurczu i rozkurczu serca; tętno. Te czynniki z kolei określają wielkość ciśnienia perfuzji w wielkich tętnicach serca; ton naczyń oporowych; wielkość nacisku zewnętrznego na ścianę naczyń krwionośnych od strony kurczącego się mięśnia sercowego, a także od komór komór. Zmiana wielkości jednego lub kilku czynników jednocześnie wpływa na intensywność przepływu krwi przez łożysko naczyniowe mięśnia sercowego, a także prowadzi do zmiany wypełnienia MTP krwią. Harmonijne współdziałanie tych czynników zapewnia regulację dopływu krwi do serca w warunkach jego nieustannie zmieniającej się czynności funkcjonalnej (wykres 1).

Patogenetyczne mechanizmy rozwoju niedokrwienia mięśnia sercowego ujawniają się zarówno w stanach upośledzonej drożności głównych tętnic, jak i bez nich (wariant dławicy piersiowej), dlatego mechanizm pozytywnego działania perikardotomii w niedokrwieniu mięśnia sercowego wyjaśniono następująco:

1 - aktywacja przepływu krwi w MTP i zwiększenie przezsierdziowej dyfuzji do głębokich warstw mięśnia sercowego komorowego;
2 - obniżenie ciśnienia śródczaszkowego i eliminacja nadmiernego ucisku naczyń podwsierdziowych;
3 - likwidacja podskurczu i blokady mikrokrążenia oraz aktywacja mechanizmu pompowania krwi przez naczynia mięśnia sercowego.

Należy zauważyć, że w naszych eksperymentach dwa ostatnie czynniki nie odegrały wiodącej roli, ponieważ wykonano całkowite podwiązanie głównej tętnicy. Jednak wysuwają się na pierwszy plan w warunkach niepełnego niedrożności głównych odgałęzień tętnic wieńcowych i wariantowej dławicy piersiowej.

Wniosek

Zatem celowość pełnej perikardiotomii podłużnej w celu wyeliminowania niedokrwienia mięśnia sercowego została udowodniona teoretycznie i eksperymentalnie. Moim zdaniem taka interwencja może równie dobrze służyć jako alternatywa dla szeroko rozpowszechnionego i bardzo modnego pomostowania tętnic wieńcowych..

Czy istnieje alternatywa dla pomostowania tętnic wieńcowych??

Najpierw musisz zrozumieć przyczynę skurczu naczyń. Jeśli to nie jest wrodzona patologia, to. W 1990 roku przy chorobach układu krążenia na ścianach naczyń krwionośnych wykryto rzęsistki, których nie wykryto podczas rutynowych badań. Nie wynika to z rozpusty, jak się powszechnie uważa w społeczeństwie, znaleziono je zarówno u dziewic, jak i dzieci. Trichomonas, przywiązując się do naczyń od wewnątrz, tworzą kolonie, tam zjada się erytrocyty krwi, rozmnaża się, zwłoki zmarłych pozostają na ścianach naczyń. Naczynia z tego tracą elastyczność, stając się

Stają się kruche, światło jest bardzo zwężone, tworzą się skrzepy krwi, takie naczynia pojawiają się na skórze jako „gwiazdki". Jeśli naczynie pęknie, Trichomonas migruje, ich ulubionym miejscem jest serce, te stworzenia nauczyły się nawet tworzyć własne naczynia ze swoich ciał. Rzeczywiście, co druga osoba cierpi na chorobę układu krążenia, niestety ma ona taką samą skalę jak opryszczka. W Izraelu manewry są wykonywane w bardzo skrajnym przypadku, ale jeśli naczynia są mniej lub bardziej zakonserwowane, są one myte lekiem, który najwyraźniej niszczy Trichomonas. W internecie zobaczyłem film nakręcony mikroskopem: na Trichomonas wpłynęła częstotliwość fal Hz, która odpowiada częstotliwości promieniowania Trichomonas, po prostu się zepsuła. Na tej zasadzie działają urządzenia biorezonansowe, których z jakichś powodów w medycynie zabroniono. Cóż, coś takiego, wszystko smutne.

Operacja bajpasu serca

Informacje ogólne

Pomostowanie tętnic wieńcowych jest zabiegiem chirurgicznym, podczas którego tworzy się bocznikowa droga dopływu krwi do określonej części mięśnia sercowego. Bypass pozwala całkowicie przywrócić odżywianie mięśnia sercowego ze zwężeniem tętnicy wieńcowej. Własne żyły nogi lub tętnicy promieniowej są używane jako przetok. Interwencja chirurgiczna może zmniejszyć nasilenie choroby niedokrwiennej serca i poprawić jakość życia pacjenta.

Co to jest operacja bajpasów serca po zawale serca?

Możliwe jest zatrzymanie rozprzestrzeniania się zawału mięśnia sercowego w trakcie jego rozwoju, wykonując operację bajpasu serca w ciągu 6-15 godzin po incydencie sercowo-naczyniowym. Technicznie interwencja jest przeprowadzana standardowo, biorąc pod uwagę niektóre cechy:

wykonanie tak wcześnie, jak to możliwe;
zalecane jest połączenie aortalno-wieńcowe;
dostęp przez mostek na niepracującym sercu i krążeniu pozaustrojowym.

Klasyfikacja

Chirurdzy stosują różne związki w zależności od lokalizacji dotkniętych naczyniami i ich liczby:

pomostowanie tętnic wieńcowych - połączenie z aortą;
pomostowanie tętnicy wieńcowej piersi - połączenie z tętnicą piersiową.

Różnica między przetokami polega na tym, że otrzymują pożywienie z różnych naczyń: z tętnicy piersiowej wewnętrznej i aorty.

Pomostowanie tętnic wieńcowych

Naczynie jest odizolowane od ramienia lub nogi i połączone z aortą. Drugi koniec przyszywa się poniżej zwężonej tętnicy wieńcowej. Pozwala to na odżywienie dotkniętego obszaru mięśnia sercowego bezpośrednio z aorty, co pozytywnie wpływa na procesy metaboliczne w mięśniu sercowym i zapewnia jego prawidłowe funkcjonowanie. Poprawia się tolerancja pacjenta na aktywność fizyczną, zmniejsza się nasilenie zespołu bólowego.

Zastawka wieńcowa sutka

Zastawka piersiowo-wieńcowa łączy tętnice piersiowe (piersiowe) i naczynia wieńcowe serca uszkodzone przez miażdżycę. Anatomia umiejscowienia naczyń pozwala na połączenie lewej tętnicy wewnętrznej klatki piersiowej z lewą tętnicą wieńcową, a prawej z prawą tętnicą wieńcową lub tętnicą międzykomorową..

Bypass bimammary

Wykonywany jest przy szeroko rozpowszechnionej chorobie wieńcowej. Interwencja chirurgiczna jest wskazana w przypadku nieskuteczności wcześniej wykonanego CABG, z zakrzepicą żył (niemożnością ich zastosowania), zwężeniem i zablokowaniem przetoki, zwężeniem tętnic promieniowych. Zalety tej metody:

wytrzymałość ściany;
odporność na tworzenie się blaszek cholesterolu i skrzepów krwi;
szerokie światło tętnicy piersiowej.

Małoinwazyjne pomostowanie tętnic wieńcowych

Dostęp do tętnic wieńcowych uzyskuje się przez niewielkie nacięcie w przestrzeni międzyżebrowej po lewej stronie mostka. W tym przypadku skrzynia nie jest otwierana. Gojenie jest znacznie szybsze, a operacja jest uważana za mniej traumatyczną. Interwencja chirurgiczna wykonywana jest bez podłączania aparatu płuco-serce, na bijącym sercu. Małoinwazyjną operację wykonuje się, gdy 1 lub 2 gałęzie wieńcowe są uszkodzone na przedniej ścianie lewej komory. Istotną wadą tej metody jest brak możliwości zapewnienia całkowitego przywrócenia przepływu wieńcowego..

Stentowanie naczyń wieńcowych

Uważany jest za delikatną, małoinwazyjną operację wewnątrznaczyniową na naczyniach serca, polegającą na rozszerzaniu zwężonej tętnicy poprzez poszerzanie wprowadzanego stentu. Stentowanie wykonuje się zwykle bezpośrednio po koronarografii, co pozwala na określenie stopnia uszkodzenia tętnicy wieńcowej oraz dobór odpowiedniego stentu pod względem średnicy i długości.

Przyczyny

CABG poprawia przepływ wieńcowy, co zmniejsza nasilenie bólu i zmniejsza liczbę napadów bólu dławicowego. Po operacji pacjenci lepiej tolerują aktywność fizyczną, zwiększają wydolność, poprawiają stan psychiczny. Zabieg chirurgiczny mający na celu odtworzenie sieci naczyniowej serca zmniejsza ryzyko zawału mięśnia sercowego.

Wskazania do umieszczenia zastawki:

krytyczne zwężenie tętnic wieńcowych;
wysiłkowa dławica piersiowa 3 i 4 stopnie (ataki zakłócają normalną aktywność fizyczną i odpoczynek);
tętniak serca na tle stwardnienia wieńcowego;
niemożność przeprowadzenia stentowania;
zwężenie tętnic wieńcowych w połączeniu z tętniakiem pozawałowym i strukturalnymi wadami serca.

Objawy

Po operacji pacjenci trafiają na oddział intensywnej terapii, gdzie wykonuje się cewnikowanie dróg moczowych oraz sztuczną wentylację płuc. Standardowo podaje się leki przeciwbólowe i antybiotyki. Pracę serca ocenia się na monitorze w postaci elektrokardiografii. Po ustabilizowaniu się stanu pacjenta przenosi się go na samodzielne odżywianie i oddychanie. Zakres ruchu zwiększa się stopniowo, stopniowo.

Początkowo pacjenci martwią się bólem w klatce piersiowej, co wiąże się ze specyfiką operacji, ponieważ jest to otwarty dostęp. Gdy mostek rośnie razem, ból ustępuje. Obserwuje się również dyskomfort w obszarze, w którym pobrano żyłę. Wszystkie objawy są przejściowe i stopniowo pacjent wraca do normalnego trybu życia.

Analizy i diagnostyka

Pełne informacje o stanie układu naczyniowego serca uzyskuje się po koronarografii i wielorzędowej tomografii komputerowej. Obie metody badań pozwalają ocenić stopień uszkodzenia naczyń wieńcowych oraz określić dalszą taktykę leczenia..

MRI serca i naczyń wieńcowych

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego jest uważane za nieinwazyjne badanie diagnostyczne, które opiera się na metodzie jądrowego rezonansu magnetycznego. MSCT pozwala uzyskać wyraźny obraz serca i ocenić stan naczyń wieńcowych. Bezwzględne przeciwwskazania:

obecność zacisków, zamków i metalowych implantów;
obecność pompy insulinowej, rozrusznika serca, implantu ferromagnetycznego i innych systemów elektronicznych.

Koszt badania waha się od 15 do 35 tysięcy rubli. W porównaniu z rezonansem magnetycznym tomografia komputerowa serca jest bardziej pouczająca pod względem oceny stanu układu naczyniowego serca..

Dodatkowe metody egzaminacyjne:

koagulogram;
biochemiczne i ogólne badanie krwi;
USG narządów jamy brzusznej;
widmo lipidowe;
Rentgen klatki piersiowej;
UZDS kończyn dolnych;
EKG;
Echokardiografia;
Analiza moczu.

Leczenie

Terapia lekowa ma na celu:

utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi i tętna;
zapobieganie tworzeniu się skrzepów;
obniżenie poziomu cholesterolu, wyrównanie spektrum lipidów;
poprawa trofizmu i odżywienia mięśnia sercowego.

Leki

Główne leki przepisywane po stentowaniu i pomostowaniu:

Brilint;
Plavix;
Bisoprolol;
Lizynopryl;
ThromboASS;
Atorwastatyna;
Preduct.

Profilaktyka i rehabilitacja po operacjach serca

Interwencja chirurgiczna nie eliminuje prawdziwej przyczyny choroby - zmian miażdżycowych w naczyniach, a jedynie pozwala na wyeliminowanie konsekwencji. W celu zapobiegania zalecana jest zmiana diety i stylu życia. Okres rehabilitacji jest nieco inny po wszczepieniu bajpasów i po stentowaniu naczyń wieńcowych..

Pomostowanie tętnic wieńcowych, główne zalecenia dotyczące zapobiegania powikłaniom po operacji i wczesnego powrotu do zdrowia w okresie pooperacyjnym:

całkowite zaprzestanie palenia i spożywania produktów alkoholowych;
żywność dietetyczna o obniżonej zawartości tłuszczów zwierzęcych;
utrzymanie prawidłowych wartości ciśnienia krwi;
stopniowy wzrost aktywności fizycznej;
noszenie specjalnych pończoch uciskowych (rajstopy, pończochy);
kontrola tętna;
profilaktyczna terapia lekowa;
codzienne spacery na świeżym powietrzu;
regularne monitorowanie przez lekarza prowadzącego.

Główne zalecenia, których należy przestrzegać bezpośrednio po zabiegu CABG:

codzienne chodzenie przez co najmniej 20 minut ze stopniowym wydłużaniem czasu trwania do 1 godziny;
poświęć czas na ćwiczenia oddechowe, medytację i całkowite rozluźnienie ciała;
stopniowa utrata nadwagi poprzez korektę odżywiania i umiarkowaną aktywność fizyczną;
zastąpić produkty mięsne (jagnięcina, wieprzowina, kaczka) rybami;
całkowicie wykluczyć podroby, kremowe mięso i smażone potrawy;
zmniejszyć spożycie soli;
zastąpić wypieki i słodycze miodem i suszonymi owocami;
walczyć z nadwagą.

Po zabiegach bajpasów serca w domu wykonuj samodzielnie gimnastykę, unikając nadmiernego przeciążenia i podnoszenia ciężarów. Lekkie ćwiczenia po CABG pozwalają utrzymać mięśnie pleców w dobrej kondycji.

Po stentowaniu naczyń sercowych ograniczenia są nieco mniejsze, ze względu na to, że klatka piersiowa nie jest otwierana, co pozwala pacjentom już od pierwszych dni na stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej i trenowanie mięśnia sercowego, nie pozwalając mu się zrelaksować i stać się leniwie. Operacja bypassu oznacza dłuższy okres rehabilitacji.

Dieta po operacji bajpasu

Głównym czynnikiem negatywnie wpływającym na stan ściany naczyniowej i ukrwienie mięśnia sercowego jest nadmierny poziom cholesterolu we krwi. Dlatego tak ważna jest rezygnacja z tłuszczów zwierzęcych i urozmaicenie diety pokarmami, które usuwają cholesterol z organizmu i zapobiegają jego odkładaniu się na ścianach naczyń krwionośnych..

Dieta powinna zawierać wystarczającą ilość warzyw, ziół, dań rybnych, kurczaka bez tłuszczu. Najlepiej wybierać produkty mleczne o obniżonej zawartości tłuszczu. Zaleca się stosowanie oleju roślinnego jako źródła tłuszczu - 2 łyżki dziennie.

Konsekwencje i komplikacje

Powikłania mogą wystąpić, jeśli pacjent ma współistniejącą patologię:

cukrzyca;
patologia układu nerkowego;
choroby układu oddechowego.

Najczęściej po zabiegu pojawia się krwawienie w okolicy zespoleń i rejestruje się zaburzenia rytmu. Możliwe komplikacje:

ostre zaburzenia krążenia w mózgu i mięśniu sercowym;
zakrzepica łożyska żylnego;
niewydolność układu nerkowego;
miejscowe powikłania w postaci zakażenia rany i powstawania pooperacyjnych blizn keloidowych;
zamykanie lub zwężanie bocznika.

Przewidywanie, jak długo żyją po operacji

Jeśli przepływ krwi przez tętnice wieńcowe zostanie w pełni przywrócony po pomostowaniu tętnic wieńcowych, a pacjent zastosuje wszystkie przepisane terapie, rokowanie uważa się za korzystne..

Przywrócenie odpowiedniego ukrwienia mięśnia sercowego pomaga złagodzić ból związany z niedokrwieniem mięśnia sercowego, zmniejszyć liczbę napadów dusznicy bolesnej, poprawić tolerancję wysiłku.

Długoterminowe wyniki interwencji chirurgicznej:

przywrócenie zdolności do pracy;
zmniejszenie ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego;
zmniejszenie ryzyka nagłej śmierci z powodu ostrego zespołu wieńcowego;
poprawa tolerancji wysiłku;
zwiększona długość życia;
leki są przyjmowane wyłącznie w celach profilaktycznych.

Jak długo trwa operacja bajpasów serca?

Średnio czas działania bocznika wynosi 10 lat. W celu oceny żywotności przecieku wykonuje się koronarografię, na podstawie wyników której podejmuje się decyzję o konieczności ponownego leczenia operacyjnego. Pełny kurs rehabilitacji po operacji kardiochirurgicznej maksymalizuje żywotność zainstalowanego zastawki.

Recenzje pacjentów, którzy przeszli operację bajpasu, są w większości pozytywne. Po operacji serce jest naprawiane, w tym okresie pacjenci zauważają pogorszenie samopoczucia i wydaje im się, że operacja zakończyła się niepowodzeniem. Jednak po pewnym czasie, po całkowitej restrukturyzacji ukrwienia mięśnia sercowego, samopoczucie pacjentów znacznie się poprawia, wzrasta tolerancja wysiłku, ustępują bóle w klatce piersiowej. W dłuższej perspektywie recenzje są w większości pozytywne..

Stentowanie serca jest oszczędnym wariantem interwencji chirurgicznej mającej na celu przywrócenie odpowiedniego dopływu krwi do mięśnia sercowego. Istotą operacji jest wprowadzenie do naczynia wieńcowego specjalnego stentu, który po otwarciu całkowicie otwiera światło chorej tętnicy i przywraca przepływ krwi. Okres rehabilitacji po operacji stentowania jest znacznie krótszy niż po wszczepieniu bajpasów, ponieważ interwencja nie jest wykonywana na otwartym sercu, ale stent jest wprowadzany przez pachwinę lub ramię.

Wykształcenie: Ukończył Baszkirski Państwowy Uniwersytet Medyczny na wydziale medycyny ogólnej. W 2011 roku otrzymała dyplom i certyfikat w specjalności „Terapia”. W 2012 roku otrzymała 2 certyfikaty i dyplom w specjalności „Diagnostyka funkcjonalna” i „Kardiologia”. W 2013 roku uczestniczyła w kursach „Aktualne zagadnienia otorynolaryngologii w terapii”. W 2014 roku odbyła zaawansowane szkolenia ze specjalności „Echokardiografia kliniczna” oraz kursy ze specjalności „Rehabilitacja medyczna”. W 2017 roku ukończyła zaawansowane szkolenia w specjalności „Ultrasonografia naczyń”.

Doświadczenie zawodowe: W latach 2011-2014 pracowała jako terapeuta i kardiolog w Poliklinice MBUZ nr 33 w Ufie. Od 2014 roku pracowała jako kardiolog i lekarz diagnostyki funkcjonalnej w Poliklinice MBUZ nr 33 w Ufie. Od 2016 roku pracuje jako kardiolog w Poliklinice nr 50 w Ufie. Członek Rosyjskiego Towarzystwa Kardiologicznego.

Stentowanie jako pełnoprawna alternatywa dla leczenia chirurgicznego u pacjentów z chorobą wieńcową

Pomostowanie wieńcowe (CABG) jest uważane za radykalne leczenie choroby wieńcowej. Operacja wiąże się z dużym urazem chirurgicznym (znieczulenie, otwarcie klatki piersiowej, sztuczne krążenie, resuscytacja pooperacyjna) i długim okresem rehabilitacji.

Zespół kardiologiczny naszej kliniki może zaoferować pełnoprawną alternatywę dla interwencji chirurgicznej - leczenie małoinwazyjne - stentowanie - bez znieczulenia, bez otwierania klatki piersiowej, poprzez niewielkie nakłucia dłoni. Pacjenci następnego dnia chodzą, następnego dnia wracają do domu.

Obrazowy przykład takiej alternatywnej operacji został niedawno wykonany w naszym ośrodku.

Pacjentka ma 83 lata, ma ciężką miażdżycę tętnic serca, a co ważne jedna z głównych tętnic serca została całkowicie zablokowana. W takich przypadkach zwykle oferowane jest pomostowanie tętnic wieńcowych (operacja polegająca na wykonaniu pomostów obejściowych z pominięciem blokady). Jednak wiek pacjenta i choroby współistniejące znacznie zwiększały ryzyko operacji otwartej. Pomimo odpowiedniego leczenia farmakologicznego pacjentka nadal miała ciężką dławicę piersiową, ataki nie pozwalały jej na wykonanie niewielkiej ilości ruchu niezbędnego do samoopieki.

Koszt: 100 000 - 250 000 rubli.
Czas trwania: 40 minut
Hospitalizacja: 1-2 dni w szpitalu

Nasi kardiochirurdzy z powodzeniem wykonali mało urazową operację stentu, bez urazów chirurgicznych, znieczulenia i zasiłku na resuscytację. Po wcześniejszym otwarciu zablokowanego obszaru przywrócony został dopływ krwi do mięśnia sercowego za pomocą unikalnych technologii i narzędzi.

Stan tętnic serca przed i po takiej minimalnie inwazyjnej interwencji jest wyraźnie przedstawiony na rycinach. Rezultatem jest CAŁKOWITA WYMIANA OBEJŚCIA AORTY WIERCONEGO. Pacjent w 3. dobie po takim leczeniu został bezpiecznie wypisany do domu i udał się do domu, unikając poważnego urazowego zabiegu operacyjnego.

Tak wyglądały tętnice serca po badaniu diagnostycznym. Zwróć uwagę na blokadę głównej tętnicy serca od samego początku (strzałka). Przebieg tej tętnicy powinien być zgodny z linią przerywaną, jednak nie jest ona widoczna, ponieważ z powodu zablokowania krew tam nie płynie..

A to jest obraz tych samych tętnic, ale z innego punktu widzenia. Zwróć uwagę, jak duży obszar tętnicy (linia przerywana) jest wyłączony z krwiobiegu.

A tak wyglądają tętnice serca pacjenta, któremu zaproponowano operację pomostowania tętnic wieńcowych. Zamiast ominąć przepływ krwi, otworzyliśmy tętnicę, przywracany jest przepływ krwi w naturalny sposób, tj. tak jak było przed blokadą. Nie wstawiliśmy bocznika bocznikowego, ale zrekonstruowaliśmy własne uszkodzone naczynie serca. Jak widać w miejscu założenia stentu (protezy), światło tętnicy wygląda świetnie (strzałki), a tętnica jest już widoczna na całej powierzchni, tj. przepływ krwi jest w pełni przeprowadzony, tak jak przed zablokowaniem.

Ta rycina pokazuje również wynik przeprowadzonego minimalnie inwazyjnego leczenia, ale z innego punktu widzenia. Wcześniej zablokowana tętnica całkowicie wypełnia się krwią i zaopatruje obszary serca, które wcześniej cierpiały z powodu niewystarczającego dopływu krwi.

WIĘC, porównaj ponownie.

I pod innym kątem.

Dzięki temu starsza pacjentka mogła w pełni wyzdrowieć bez ryzykownej operacji, a dosłownie 3 dni później kontynuuje swoje życie jak zwykle pod okiem kardiologów naszego ośrodka..

W podobnych sytuacjach specjaliści naszego Centrum są gotowi w podobnych sytuacjach i jeśli pacjent chce uniknąć urazowej operacji pomostowania tętnic wieńcowych, mogą skonsultować się telefonicznie: (495) 305 3404 lub (495) 788 33 88

(495) 305 3404 lub (495) 788 33 88

Babunashvili Avtandil Michajłowicz

Dmitry Sergeevich Kartashov

Dundua David Petrovich

Możesz również zasięgnąć porady naszych specjalistów na stronie internetowej i przesłać nam dane diagnostycznej koronarografii, jeśli już wcześniej takie badanie wykonywałeś.

Stentowanie jako alternatywa dla bajpasów

Dzień dobry, drodzy czytelnicy. W moim poprzednim artykule pisałem o operacji pomostowania tętnic wieńcowych w przypadku miażdżycy tętnic serca. Dziś chcę Wam opowiedzieć o alternatywnym sposobie przywrócenia przepływu krwi przez tętnice - stentowaniu.

Stentowanie to stosunkowo młoda procedura. Sama metoda oceny naczyń krwionośnych poprzez wprowadzenie środka kontrastowego (angiografii) istnieje od około 100 lat, ale nauka nie stoi w miejscu, a pół wieku później, w 1977 roku, podjęto próbę zmiany światła wewnętrznego naczynia za pomocą specjalnego balonu.Tę procedurę nazywa się angioplastyką balonową. Jednak balonowanie tętnicy sercowej dawało słabe wyniki długoterminowe. Wtedy pojawiło się pytanie o dłuższe zachowanie odpowiedniego światła tętnicy. W 1986 roku Puell i Siegwart po raz pierwszy wszczepili stent do tętnicy wieńcowej.

Rozwój angiografii jako metody był bardzo interesujący. Tak więc w 1929 roku, będąc stażystą w niemieckiej klinice, Forsmann włożył cewnik moczowy do swojej żyły łokciowej (żyły łokciowej) i doprowadził go do serca - tym samym udowadniając możliwość wprowadzenia rurek do żywego serca. Za swoje śmiałe doświadczenie został wyrzucony z kliniki, a 27 lat później, za podobne doświadczenia, dwóch amerykańskich badaczy zostało nominowanych do Nagrody Nobla. Poniżej na zdjęciu ten sam Forsmann.

Od lat 90-tych ubiegłego wieku w Europie Zachodniej następuje masowe wprowadzenie procedury stentowania tętnic wieńcowych, a od początku 2000 roku w naszym kraju.

Koronarografia pozwala ocenić obecność blaszek miażdżycowych w tętnicach serca, ich długość oraz stopień ich wpływu na przepływ krwi.

Stentowanie pozwala wyeliminować zwężenia (zwężenia) tętnic wieńcowych, normalizując w ten sposób przepływ krwi przez naczynie.

Stent to wydrążona metalowa rurka (rama) wykonana ze specjalnego stopu.

Stentowanie tętnic wieńcowych nie wymaga znieczulenia ogólnego, wystarczy znieczulenie miejscowe, takie samo jak na fotelu dentystycznym. Podczas operacji możliwe są nieprzyjemne doznania, ale w zdecydowanej większości przypadków pacjent się o nic nie martwi.

W porównaniu z przeszczepem bypass, wyraźną zaletą stentowania jest mniejszy uraz. Nie jest wymagane znieczulenie, nie ma potrzeby otwierania dostępu do serca poprzez wycinanie mostka. W niektórych przypadkach pacjent po stentowaniu może chodzić po 4-12 godzinach.

Jak każda operacja, stentowanie ma pewne przeciwwskazania, takie jak: obecność współistniejących chorób (na przykład wrzód żołądka), przyjmowanie niektórych leków, techniczna niemożność założenia stentu, ze względu na wyraźną krętość naczyń serca (jest to norma, ale bardzo niewygodna norma), duża liczba blaszek miażdżycowych. Po wykonaniu badania lekarz ocenia możliwość zainstalowania stentu w naczyniu.

Dostęp do tętnic wieńcowych odbywa się poprzez nakłucie tętnicy udowej, a następnie za pomocą specjalnych cewników wprowadza niezbędne narzędzia do serca, do wnętrza naczyń. Prawie każde naczynie może być stentem, ale główny rozwój przyniósł procedura stentowania tętnic wieńcowych, ponieważ jest to naprawdę ogromny problem społeczny.

Obecnie, ze względu na stosowanie dużej ilości tłuszczów trans i cholesterolu, nie zawsze jest technicznie możliwe, aby pomóc pacjentowi poprzez umieszczenie stentu w tętnicach wieńcowych. Poniższe zdjęcie przedstawia bardzo trudny przypadek, w którym w wyniku nieprzestrzegania diety u pacjenta wystąpiła ciężka miażdżyca naczyń wieńcowych.

Lekarz-chirurg sercowo-naczyniowy Smirnov Alexey Yurievich

Czytelnikom portalu chcę zrobić prezent na Nowy Rok i Boże Narodzenie CHRYSTUSA. Będzie to 20 bezpłatnych konsultacji z profilu chirurgii sercowo-naczyniowej:

- choroba niedokrwienna serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego

- choroba niedokrwienna mózgu (blaszki miażdżycowe w naczyniach zaopatrujących głowę - tętnice szyjne)

- choroby tętnic i żył kończyn dolnych (ból podczas chodzenia, zmęczenie nóg)

Możesz skontaktować się ze mną za pośrednictwem mojej osobistej strony Vkontakte

Alternatywa dla operacji bajpasu po zawale serca

Pomostowanie tętnic wieńcowych po zawale serca - co to jest i jak jest wykonywane

Spotkanie

Walczy bezskutecznie z NADCIŚNIENIEM przez wiele lat?

Dyrektor Instytutu: „Zdziwisz się, jak łatwo można leczyć nadciśnienie, przyjmując je codziennie.

Zawał serca jest konsekwencją choroby niedokrwiennej serca. W takich warunkach serce nie otrzymuje pełnej objętości tlenu i składników odżywczych z naczyń. W celu przywrócenia prawidłowego ukrwienia stosuje się różne metody chirurgiczne, w tym pomostowanie tętnic wieńcowych..

Wskazania

Bypass kardiologiczny można stosować zarówno w przypadku podstawowych wskazań, jak iw przypadku niektórych schorzeń, w których ta metoda jest zalecana. Istnieją trzy główne wskazania:

W leczeniu nadciśnienia nasi czytelnicy z powodzeniem używali ReCardio. Widząc taką popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę..
Przeczytaj więcej tutaj...

Niedrożność lewej tętnicy wieńcowej przekracza 50%;
Średnica wszystkich naczyń wieńcowych jest mniejsza niż 30%;
Silne zwężenie tętnicy międzykomorowej przedniej w rejonie jej powstania w połączeniu ze zwężeniem dwóch innych tętnic wieńcowych.

Jeśli pacjent cierpi na dusznicę bolesną, pomostowanie tętnic wieńcowych może zmniejszyć ryzyko nawrotu, w przeciwieństwie do leków objawowych lub alternatywnych metod leczenia. W przypadku zawału serca metoda ta eliminuje niedokrwienie mięśnia sercowego, w wyniku czego przywraca się ukrwienie i zmniejsza ryzyko nawrotów..

Istota metody

W przypadku pomostowania tętnic wieńcowych powstaje przeciek (połączenie) między dotkniętym obszarem a zdrową tętnicą. Najczęściej części tętnicy piersiowej wewnętrznej, żyły odpiszczelowej uda działają jak przeszczep. Naczynia te nie są niezbędne, dlatego można je wykorzystać w tej operacji..

Operację bajpasu można wykonać przy pomocy bijącego serca lub aparatu płuco-serce, chociaż ten drugi jest częściej stosowany. Decyzja o wyborze zależy od obecności różnych powikłań u pacjenta, a także konieczności wykonywania operacji towarzyszących.

Przygotowanie do

Przygotowanie do operacji bajpasu obejmuje następujące aspekty:

Ostatni raz pacjent powinien przyjmować pokarm nie później niż dzień przed operacją, po której zabrania się również spożywania wody..
W miejscu operacji (pierś, a także miejsce usunięcia przeszczepów) skórę należy pozbawić włosów.
Wieczorem poprzedniego dnia i rano należy opróżnić jelita. Rano po operacji weź prysznic.
Ostatnia czynność zażywania leku jest dozwolona nie później niż dzień przed jedzeniem.
Dzień przed zabiegiem bypassu przeprowadzane jest badanie z udziałem lekarza operującego i personelu towarzyszącego w celu ustalenia planu działania.
Podpisanie wszystkich wymaganych dokumentów.

Technika wykonania na statkach

Jak wykonuje się operację bajpasów serca? Na godzinę przed rozpoczęciem operacji pacjentowi podaje się leki uspokajające. Pacjent jest dostarczany na blok operacyjny i umieszczany na stole operacyjnym. Tutaj instalowane są urządzenia do monitorowania parametrów funkcji życiowych (elektrokardiogram, oznaczanie ciśnienia krwi, częstości oddechów i saturacji krwi), umieszczany jest cewnik moczowy.

Następnie wstrzykuje się leki zapewniające znieczulenie ogólne, wykonuje się tracheostomię i rozpoczyna się operacja.

Etapy pomostowania tętnic wieńcowych:

Dostęp do jamy klatki piersiowej zapewnia wycięcie środkowej części mostka;
Izolacja tętnicy piersiowej wewnętrznej (w przypadku zastosowania pomostowania tętnicy piersiowo-wieńcowej);
Kolekcja przeszczepów;
Łączy się (IR) z hipotermicznym zatrzymaniem krążenia, a jeśli operacja wykonywana jest na pracującym sercu, wówczas stosowane są urządzenia stabilizujące określony obszar mięśnia sercowego w miejscu wykonania operacji bajpasu;
Stosowane są boczniki;
Wznowienie pracy serca i wyłączenie aparatu „sztuczne serce - płuca”;
Szew nacięcia i założenie drenu.

Nie dla osób o słabym sercu i nieletnich! Ten film przedstawia sposób wykonywania operacji pomostowania tętnic wieńcowych..

Rehabilitacja pooperacyjna

Bezpośrednio po operacji pacjent jest przewożony na oddział intensywnej terapii, gdzie przebywa przez kilka dni, w zależności od ciężkości operacji i charakterystyki ciała. Pierwszego dnia potrzebuje respiratora.

Kiedy pacjent będzie mógł znowu samodzielnie oddychać, proponuje mu gumową zabawkę, którą od czasu do czasu nadmuchuje. Jest to konieczne, aby zapewnić normalną wentylację płuc i zapobiec zatorom. Zapewnia stałe opatrunki i leczenie ran pacjenta.

Dzięki tej metodzie interwencji chirurgicznej mostek jest wycinany, a następnie mocowany metodą osteosyntozy. Ta kość jest dość masywna, a jeśli skóra w tym obszarze goi się stosunkowo szybko, przywrócenie mostka zajmuje od kilku do sześciu miesięcy. Dlatego zaleca się pacjentom stosowanie aparatów ortodontycznych w celu wzmocnienia i stabilizacji miejsca nacięcia..

Również ze względu na utratę krwi podczas operacji pacjent ma niedokrwistość, która nie wymaga specjalnego leczenia, ale w celu jej wyeliminowania zaleca się dietę bardziej nasyconą, w tym wysokokaloryczne produkty pochodzenia zwierzęcego..

Normalny poziom hemoglobiny powraca po około 30 dniach.

Kolejnym etapem rehabilitacji po pomostowaniu tętnic wieńcowych jest stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej. Wszystko zaczyna się od spaceru korytarzem do tysiąca metrów dziennie, ze stopniowym zwiększaniem obciążenia.

Po wypisaniu z placówki medycznej pacjentowi zaleca się pozostanie w sanatorium w celu pełnego wyzdrowienia.

Zalety tej metody

Głównym pytaniem dotyczącym korzyści płynących z pomostowania tętnic wieńcowych jest porównanie ich ze stentowaniem serca. Nie ma zgody co do tego, kiedy wybrać jedną metodę zamiast drugiej, ale istnieje szereg warunków, w których pomostowanie tętnic wieńcowych jest bardziej skuteczne:

Jeśli istnieją przeciwwskazania do stentowania, a pacjent cierpi na ciężką dławicę piersiową, która przeszkadza w realizacji codziennych potrzeb.
Kilka tętnic wieńcowych zostało uszkodzonych (trzy lub więcej).
Jeśli z powodu obecności blaszek miażdżycowych obserwuje się tętniak serca.

Przeciwwskazania

Należą do nich: wszechstronna zmiana większości tętnic wieńcowych, gwałtowny spadek funkcji wyrzutowej lewej komory do poziomu poniżej 30% z powodu ogniskowych uszkodzeń bliznowatych, niezdolność serca do pompowania ilości krwi potrzebnej do odżywienia tkanek.

Oprócz prywatnych wyróżnia się przeciwwskazania ogólne, do których należą choroby współistniejące, na przykład przewlekłe niespecyficzne choroby płuc (POChP), onkologia. Ale te przeciwwskazania mają charakter względny..

Możliwe konsekwencje i powikłania po operacji

Po rewaskularyzacji mięśnia sercowego występują specyficzne i niespecyficzne powikłania. Specyficzne powikłania są związane z sercem przy tętnicach wieńcowych. Wśród nich są:

Występowanie u niektórych pacjentów zawałów serca, aw konsekwencji zwiększenie ryzyka zgonu.
Uszkodzenie zewnętrznej warstwy osierdzia w wyniku zapalenia.
Dysfunkcja serca, aw rezultacie niedostateczne odżywianie narządów i tkanek.
Różne rodzaje arytmii.
Zapalenie opłucnej w wyniku infekcji lub urazu.
Ryzyko udaru.

Niespecyficzne komplikacje obejmują problemy towarzyszące każdej operacji..

Medycyna przedłużająca życie - Mikardis

Wysokie ciśnienie krwi jest jedną z najczęstszych chorób układu sercowo-naczyniowego. Corocznie u pacjentów w różnym wieku coraz częściej diagnozuje się nadciśnienie. Istnieje wiele leków obniżających ciśnienie śródczaszkowe i ciśnienie krwi, ale wiele z nich ma wiele skutków ubocznych. Mikardis ma minimum skutków ubocznych, jest doskonałą alternatywą dla droższego Telmisartanu. Jest produkowany w postaci tabletek w blistrach. Każda z tabletek zawiera 20, 40 lub 80 mg telmisartanu (substancja czynna).

Jest wskazany m.in. dla pacjentów z niewydolnością nerek. Zgodnie z instrukcją użycia Mikardis nie jest przepisywany pacjentom z chorobami wątroby i niedoskonałymi drogami żółciowymi. Osobom z umiarkowaną niewydolnością nerek przepisuje się nie więcej niż 40 mg Mikardis dziennie.

Efekt Mikardisa

Skuteczność przyjmowania leku Mikardis zależy od dawki. Zwiększenie dziennej dawki z 20 do 80 mg będzie oznaczało dwukrotny spadek ciśnienia krwi. Nie warto zwiększać dawki Mikardisa powyżej 80 mg - nie obniży to jeszcze bardziej ciśnienia krwi. Dawka podtrzymująca leku wynosi 40 mg na dobę. Po miesiącu przyjmowania leku Mikardis ciśnienie krwi wraca do normy. Jeśli masz początkowy etap nadciśnienia tętniczego, rozsądniej jest kupić Mikardis 40 mg i wypić pół tabletki dziennie (20 mg), jeśli postać przewlekła - od 40 do 80 mg.

Z czego składa się Mikardis:

Telmisartan jest substancją czynną;
Hydrochlorotiazyd (lek moczopędny);
Poliwidon;
Wodorotlenek sodu;
Meglumin;
Stearynian magnezu;
Sorbitol (fruktoza).

Ostatnie sześć to zaróbki.

Micardis jako lek przedłużający życie

Mikardis w swej istocie leczniczej jest blokerem receptora sartanu lub angiotensyny. Jest to lek stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi. Zasada ich działania polega na tym, że nerki po zażyciu sartanów wytwarzają reninę, która przekształca nieaktywny angiotensynogen w angiotensynę 1, która rozszerza naczynia krwionośne i działa moczopędnie. Po tym następuje cały łańcuch reakcji w organizmie, które zapobiegają nadciśnieniu. Więc ciśnienie krwi wraca do normy, jeśli jest zwiększone. I tak wydłuża się życie pacjenta z nadciśnieniem i chorobami układu krążenia.

Producent, koszt, rosyjskie odpowiedniki

Tabletki Mikardis są austriackiej produkcji, więc cena Mikardis sięga 1000 rubli za opakowanie 28 sztuk. Ale są tańsze rosyjskie analogi Mikardis:

Angiakand;
Blockchain;
Aprovel;
Kandesartan;
Atak i;
Losartan;
Kozaar;
Lozap;
Teveten;
Cardosal;
Diovan;
Walz;
Walsartan.

Importowane analogi Mikardis:

Telmista (Polska / Słowenia);
Teseo (Polska);
Pritor (Niemcy);
Twinsta (Słowenia);
Telmisartan-Teva (Węgry);
Telpres (Hiszpania);
Telsartan (Indie);
Tsart (Indie);
Hypotel (Ukraina).

Cena niemieckich Mikardis będzie a priori wyższa niż cena leków o tym samym działaniu terapeutycznym, ale z różnymi składnikami. Cena węgierskich i polskich preparatów podobnych do Mikardisa jest mniej więcej taka sama jak niemieckiego Mikardisa. Nie ma rosyjskich leków zawierających substancję czynną telmisartan.

Micardis: kiedy aplikować

Zgodnie z instrukcją użytkowania Mikardis jest zabierany do:

Leczyć wysokie ciśnienie krwi;
Do zapobiegania chorobom sercowo-naczyniowym.

Kiedy nie możesz wziąć

Zgodnie z instrukcją użycia Mikardis 80 mg, 40 mg nie powinien być przyjmowany przez osoby, które:

Spodziewa się dziecka;
Karmi piersią dziecko;
Cierpi na niedrożność dróg żółciowych;
Ma poważne zaburzenia wątroby i nerek;
Ma alergię na składniki leku (zawiera fruktozę);
Ma nietolerancję na substancję telmisartan;
Dzieci poniżej osiemnastego roku życia.

Pij ostrożnie

Zgodnie z instrukcją użycia Mikardis należy ostrożnie przyjmować pod nadzorem lekarza osobom, które cierpią:

Choroba niedokrwienna serca;
Zwężenie obu tętnic nerkowych;
Przewlekła niewydolność serca;
Zwężenie zastawki;
Kardiomiopatia;
Nadciśnienie nerkowe;
Hiperkaliemia;
Dysfunkcja nerek jako część przeszczepu nerki;
Z naruszeniami odpływu żółci;
Zaburzenia czynności wątroby;
Cukrzyca;
Odwodnienie organizmu jako część zatrucia pokarmowego (przed przyjęciem leku Mikardis należy przywrócić płynne pocenie się).

Efekt uboczny

Lek Mikardis, jak wskazano w instrukcji użycia, ma szereg skutków ubocznych, które jednak nie występują często:

Biegunka;
Bóle mięśni;
Zawroty głowy;
Depresja;
Zwiększony niepokój;
Ból w klatce piersiowej;
Bezproduktywny kaszel;
Obrzęk błon śluzowych;
Niedokrwistość;
Pokrzywka;
Swędząca skóra.

Mikardis i alkohol

Podczas przyjmowania leku Mikardis picie alkoholu i przyjmowanie leków zawierających etanol jest surowo zabronione..

Micardis i inne leki

Niektórzy pacjenci zadają pytanie - co lepiej wziąć, Mikardis czy Lorista? Oba te leki obniżają ciśnienie krwi, ale ich aktywny składnik jest inny. Cena też jest inna. Lorista kosztuje około 300 rubli, a Mikardis około 1000.

Opinie

Recenzje kardiologów

Recenzje kardiologów na temat Mikardis są w większości pozytywne. Jeśli nie naruszysz dawkowania i przed użyciem przejdziesz badanie na obecność chorób, które są przeciwwskazaniami do stosowania Mikardis 40 mg, efekt będzie. Ponadto bez większych skutków ubocznych. Lekarze kardiolodzy zwracają uwagę na minimalny wpływ tego leku na częstość akcji serca, skuteczność leku nawet w przypadkach przewlekłego nadciśnienia tętniczego oraz rzadkie występowanie skutków ubocznych. A jeśli się pojawią, to w intensywności małej formy. Efekt jest przedłużony - utrzymuje się 48 godzin.

Recenzje pacjentów

Opinie pacjentów o Mikardis są dobre. Według pacjentów jedyną wadą tego niemieckiego leku jest koszt. Około 1000 rubli plus minus 100 rubli - ta cena nie będzie odpowiednia dla wszystkich. Z pozytywnych cech jest wygodne powitanie. Wystarczy raz dziennie zażyć tabletkę i cały dzień chodzić z normalnym ciśnieniem. Efekty uboczne są rzadkie.

Siemion. B., 54 lata, Nowosybirsk: Po zawale serca miałam zawroty głowy i skoki ciśnienia, kardiolog przepisał mi ten lek. Piję już rok. Miesiąc po zażyciu ciśnienie przestało skakać, stało się normalne - 120/70. Teraz Mikardis pije swoją żonę i siostrę.

Oleg P. 45 lat. Tomsk: Lekarz przepisał mi Mikardis, kiedy poprosiłem o zastąpienie Aprovela czymś zbyt drogim. Bardzo dobrze pomaga mi obniżyć ciśnienie krwi bez wpływu na tętno.