Objaw bólu odbytu

Ból w okolicy odbytu lub odbytnicy (okolice odbytu). W większości przypadków przyczyny bólu odbytu i odbytnicy nie zagrażają życiu pacjenta, ale ze względu na liczne zakończenia nerwowe w okolicy odbytu ból jest bardzo silny.

Istnieje wiele możliwych przyczyn bólu odbytu. Na przykład:

Zaparcia lub niedrożność stolca (masa stwardniałego stolca w jelicie);

Hemoroidy; (łącze do odpowiedniej strony podręcznika)

Szczelina odbytu; (łącze do odpowiedniej strony podręcznika)

Uraz po seksie analnym;

Przetoka odbytniczo-odbytnicza (nieprawidłowy kanał (otwór), który tworzy się między odbytem lub odbytnicą);

Coccygodynia (ból w kości ogonowej);

Choroba Crohna; (link do odpowiedniej strony);

Ropień okołoodbytniczy (ropa w głębokich tkankach wokół odbytu)

Krwiak okołoodbytniczy (nagromadzenie krwi w tkance okołoodbytniczej spowodowane pęknięciem żyły, czasami nazywane hemoroidami zewnętrznymi);

Przemijające, przemijające bóle odbytu (krótkotrwałe skurcze mięśni odbytu)

Zapalenie odbytnicy (zapalenie błony śluzowej odbytu);

Wrzód odbytu;

Zakrzepica hemoroidalna; (link do odpowiedniej strony)

Uraz kości ogonowej lub odbytnicy;

Rak odbytnicy.

Możliwe komplikacje

Niektóre choroby, które powodują objawy bólu odbytu i odbytnicy, są wystarczająco poważne. Tak więc bez odpowiedniego leczenia hemoroidy mogą być komplikowane przez zakrzepicę hemoroidalną - powikłanie wymagające interwencji chirurgicznej..

W każdym razie należy skonsultować się z lekarzem, aby dowiedzieć się o przyczynach objawu bólu.

Kiedy iść do lekarza?

Nagły wypadek: musisz pilnie wezwać pogotowie ratunkowe lub samemu udać się do szpitala, jeśli masz następujące objawy:

• Obfite lub uporczywe krwawienie z odbytu z zawrotami głowy, nudnościami lub osłabieniem;

• Objawy bólu odbytu nasilają się lub towarzyszy im gorączka, dreszcze lub wydzielina z odbytu.

Jak planowano: umów się na wizytę u lekarza pierwszego kontaktu lub koloproktorologa, jeśli dolegliwości bólowe trwają kilka dni, a zwykłe kosmetyki nie pomagają. Powinieneś również skontaktować się z lekarzem, jeśli bólowi towarzyszą zmiany w czynności jelit lub krwawienie z odbytu..

Diagnostyka i leczenie

Celem diagnozy jest ustalenie przyczyny bólu. W tym celu można zastosować różne metody instrumentalne, takie jak:

Skrobanie z powodu owsicy i innych patologii;

Badania laboratoryjne krwi i kału.

Zalecana

Istnieją skuteczne sposoby samopomocy w celu złagodzenia bólu, takie jak:

Zaparcia i ich powikłania: dieta bogata w owoce, warzywa i produkty pełnoziarniste, codzienne ćwiczenia i, jeśli to konieczne, stosowanie środków przeczyszczających;

W przypadku hemoroidów i szczelin odbytu: Nałóż dostępny bez recepty krem ​​lub krem ​​z hydrokortyzonem;

Aby złagodzić ból: siedzące, ciepłe kąpiele i dostępne bez recepty leki przeciwbólowe.

Coccygodynia

Coccygodynia - zespół bólu anococcygeal to zespół objawów polietiologicznych, który jest reprezentowany przez różne odczucia bólowe w kości ogonowej, odbytu lub kroczu.

• Przyczyny kokcygodynii
• Klasyfikacja kokcygodynii
• Objawy kokcygodynii
• Rozpoznanie kokcygodynii
• Leczenie kokcygodyni
• Rokowanie w kokcygodynii

Bóle mogą mieć różny czas trwania, w niektórych przypadkach dokuczają pacjentowi przez kilka lat, mogą być ciągłe lub napadowe, nasilane przez nacisk na kość ogonową, chodzenie, nadwyrężanie, siedzenie, a także mogą nagle zniknąć. Nie można ich wytłumaczyć współistniejącymi patologiami ginekologicznymi lub urologicznymi, spondylozy czy osteochondrozy. Odczucia bólu mogą być różne - tępy, szwy, promieniujący do podbrzusza, krocza, uda, pośladków itp. W niektórych przypadkach nie jest możliwe określenie ich dokładnej lokalizacji, a pacjenci skarżą się na ból w okolicy odbytu, pieczenie i uczucie ciężkości w okolicy kość ogonowa, a także ciągły dyskomfort w tym obszarze.

Osobno wyróżnia się tylko urazowy zespół bólu odbytu, gdy przyczyną jego rozwoju jest bezpośrednio uraz.

Przyczyny kokcygodynii

Przyczyn rozwoju kokcygodynii jest wiele, często ich rozpoznanie wymaga dużo czasu i wysiłku. Główne przyczyny pojawienia się zespołu bólu odbytu to:

• konsekwencje urazu (zasinienie lub złamanie kości ogonowej), które mogły nastąpić na długo przed objawami kokcygodynii;
• zmiany kostne w tym obszarze;
• długie siedzenie w toalecie;
• dysfunkcja aparatu nerwowo-mięśniowego w kroczu i całej dnie miednicy;
• pominięcie krocza;
• przeciążenie psycho-emocjonalne;
• ciężka praca;
• patologia kolumny kostnej z wyraźnymi objawami neurologicznymi;
• choroby układu moczowo-płciowego;
• interwencje chirurgiczne w odbycie, które spowodowały deformację odbytu i blizny;
• choroby odbytnicy, nawet jeśli są wyleczone (zapalenie odbytu, paraproctitis, szczelina odbytu, hemoroidy, zapalenie esicy itp.);
• zaburzenia stolca (częste zaparcia lub biegunka).

Klasyfikacja kokcygodynii

Klasyfikacja coccygodynia implikuje obecność dwóch typów tej choroby:

• pierwotna kokcygodynia, przyczyną rozwoju jest uszkodzenie samej kości ogonowej;
• wtórna kokcygodynia, ma wiele czynników etiologicznych (patologie proktologiczne, urologiczne, ginekologiczne itp.).

Ta forma obejmuje dwa podgatunki:

1. ból odbytu (ból w okolicy krocza, pośladków, odbytu i odbytnicy);
2. ból odbytu (ból rozprzestrzenia się głównie wzdłuż odbytnicy).

Objawy kokcygodynii

Zespół bólu Anokopchikovy łączy zestaw takich objawów:

• ból w okolicy kości ogonowej (bezpośrednio kokcygodynia);
• ból odbytu (ból odbytu), który może mieć różny czas trwania, może nagle pojawić się, a także nagle zniknąć, wystąpić o dowolnej porze dnia i bez wyraźnego powodu. Ból może mieć dowolny charakter, ostry lub tępy, przeszywający, tnący, skurczowy, pulsujący lub stały. Również ból odbytu w tym zespole charakteryzuje się napromienianiem okolicy kości krzyżowej, uda lub pośladków..

Objaw Proctalgia

W przypadku bólu odbytu (ból odbytnicy) charakterystyczny jest nieoczekiwany wygląd, częściej w nocy, trwający około 15-30 minut, po czym rozpoczyna się okres ulgi. Między takimi atakami mogą występować dość długie przerwy. W niektórych przypadkach bólowi towarzyszą skurcze jelit. Ból krocza u mężczyzn może wywołać priapizm (nieprawidłowy, uporczywy, bolesny wzwód). Czasami stosunek wywołuje atak bólu odbytu i odbytnicy. Często ostry okres zespołu bólowego odbytu wiąże się z obecnością ogólnych objawów neurowegetatywnych - pocenia się i bladości skóry.

Miejscem lokalizacji kości ogonowej jest okolica kości ogonowej, nasilenie bólu wzrasta wraz z naciskiem na nią lub podczas chodzenia. Często określenie lokalizacji bólu jest dość problematyczne i trudne do zdiagnozowania, natomiast pacjenci skarżą się na bolesność w okolicy odbytu, dyskomfort, pieczenie i uczucie ciężkości w okolicy kości ogonowej.

Neuralgia odbytu i odbytnicy

W przypadku nerwobólów odbytu i odbytnicy w okolicy odbytu rozwija się rozlana bolesność, w niektórych przypadkach z napromienianiem uda, pośladków i pochwy. Takie zjawiska często występują u kobiet w okresie pomenopauzalnym i mogą im towarzyszyć różne patologie neurologiczne i neurasteniczne (nerwice, depresja, hipochondria).

Często zespół anococcygeal ma charakter neurogenny. Wielu pacjentów kojarzy długotrwały ból ze śmiertelnymi patologiami, u takich pacjentów często pojawia się obsesyjny lęk przed chorobami onkologicznymi, wymagają od specjalistów przeprowadzenia głębokiego i najpełniejszego badania, a także leczenia chirurgicznego..

Rozpoznanie kokcygodynii

Rozpoznanie tej choroby ustala się na podstawie wywiadu, badania pacjenta oraz szeregu badań laboratoryjnych i instrumentalnych. Aby wykluczyć inne patologie, przeprowadza się diagnostykę różnicową, patologie o podobnych objawach obejmują:

• hemoroidy;
• szczelina odbytu;
• rwa kulszowa (zapalenie nerwu kulszowego);
• zapalenie korzonków lędźwiowo-krzyżowych;
• paraproctitis.

Dopiero po wykluczeniu tych patologii i wykonaniu innych badań lekarz może zdiagnozować zespół bólu anococcygeal. Kompleks badań pacjenta obejmuje:

• Generalna Inspekcja;
• cyfrowe badanie odbytnicy;
• sigmoidoskopia;
• anoskopia;
• badanie ultrasonograficzne narządów jamy brzusznej;
• irygografia.

Ponadto od pacjentów pobiera się krew do analizy klinicznej. Kobiety są poddawane obowiązkowemu badaniu ginekologicznemu, ponieważ przyczyna bólu może być dokładnie ukryta w patologiach kobiecego układu rozrodczego, szczególnie u kobiet, które doświadczyły trudnego porodu.

Badanie palca

Za pomocą cyfrowego badania doodbytniczego lekarz może zidentyfikować patologiczne zmiany w ścianach odbytnicy, które są charakterystyczne dla hemoroidów, zapalenia brodawek, przewlekłego zapalenia odbytnicy, co pozwala ocenić stan stawu krzyżowo-guzicznego, a także samej kości ogonowej. Ponadto badanie to pomaga określić obecność skurczu mięśni i obecność bólu podczas badania palpacyjnego dna miednicy..

Sigmoidoskopia i anoskopia

Sigmoidoskopia i anoskopia pozwalają lekarzowi zobaczyć i szczegółowo zbadać wszystkie wady ścian odbytnicy, a także wykryć choroby takie jak guzy, polipy, brodawki odbytu, hemoroidy wewnętrzne.

Irygografia

Irygografia jest również metodą badania odbytnicy, ale opiera się na zastosowaniu rentgenowskich środków kontrastowych i rentgenowskich. Ta metoda pozwala również zidentyfikować nowotwory i inne patologiczne deformacje odbytnicy. Aby wykluczyć patologie kości ogonowej, stosuje się badanie rentgenowskie (z wyjątkiem przypadków, gdy użycie promieni rentgenowskich jest ściśle przeciwwskazane). Na zdjęciu rentgenowskim widać ślady złamań, pęknięć i zwichnięć.

Badania elektrofizjologiczne

Jednym z ważnych badań w identyfikacji zespołu anococcygeal jest badanie elektrofizjologiczne zwieracza odbytnicy i stanu mięśni dna miednicy. Takie badanie przeprowadza się w celu wykluczenia skurczów mięśni w tym obszarze..

Procedura ultrasonograficzna

Badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej pozwala na zdiagnozowanie stanu narządów, wykluczenie współistniejących patologii, a także ocenę motoryki jelit.

Aby zdiagnozować tę chorobę, często biorą udział inni specjaliści - urolog, ginekolog, androlog. Jeśli nie można było zidentyfikować żadnych innych chorób, a zespół objawów ma miejsce, lekarz może ustalić diagnozę - zespół bólu anococcygeal. Szczególną uwagę zwraca się na stan psycho-emocjonalny pacjenta, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo, że przyczyną zespołu bólu anococcygeal jest brak równowagi psychicznej.

Leczenie kokcygodyni

Podstawą sukcesu leczenia kokcygodynii, podobnie jak wielu innych chorób, jest kompetentna diagnoza i poprawność diagnozy. Kompleks środków do leczenia zespołu bólu anococcygeal obejmuje zastosowanie terapii etiologicznej (eliminacja czynnika wywołującego zespół), leczenia patogenetycznego (eliminacja mechanizmów rozwoju patologii) oraz leczenia objawowego (eliminacja bólu i dyskomfortu).

Taktyki leczenia kokcygodynii obejmują stosowanie metod fizjoterapeutycznych, takich jak UHF, ultradźwięki, laseroterapia niskoczęstotliwościowa, rentgenoterapia, terapia błotna, ekspozycja na prąd dynamiczny.

Aby wyeliminować zespół bólowy, miejscowo stosuje się mikrobloki, czopki, neurobloki i leki przeciwzapalne. Masaż pozwala złagodzić skurcze mięśni. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie psychiatryczne.

Metody łagodzenia bólu

Dziś w praktyce lekarskiej szczególną uwagę przywiązuje się do eliminacji bólu. W różnych krajach praktykuje się organizację różnorodnych instytucji, których głównym zadaniem jest leczenie bólu, w tym niewiadomego pochodzenia. Z reguły lepiej jest eliminować ból bez stosowania środków odurzających: stosuje się miejscowe środki znieczulające, blokowanie włókien nerwowych nowokainą, terapię borowinową (stosowanie gorącego błota). Blokady kortyzonowe, które były szeroko stosowane w przeszłości, obecnie praktycznie nie są stosowane, ponieważ mają mniejszą skuteczność i pacjenci nie tolerują ich dobrze..

Leczenie zespołu bólu odbytu o charakterze psychogennym

Gdyby okazało się, że zespół bólu odbytu ma charakter psychogenny, powołanie placebo daje całkiem dobre rezultaty. W przypadku występowania depresji, wzmożonego lęku lub innych patologii neurotycznych wskazane jest leczenie kokcygodynii lekami działającymi ośrodkowo (uspokajające, uspokajające, przeciwpsychotyczne itp.) Oraz technikami psychoterapeutycznymi..

Interwencje chirurgiczne

W niektórych przypadkach pourazowej kokcygodynii zaleca się interwencję chirurgiczną (usunięcie kości ogonowej). W przypadku całkowitego lub częściowego oderwania kości ogonowej w wyniku urazu wykonuje się resekcję kości ogonowej. Jeśli nie ma takich wskazań, operacja będzie niewłaściwa. Zabiegi chirurgiczne można wykonać tylko wtedy, gdy przyczyną kokcygodii jest uraz.

Rokowanie w kokcygodynii

Zespół bólu Anokopchikovy jest bardzo trudny do wyleczenia, ponieważ dość trudno jest ustalić czynniki etiologiczne wpływające na jego rozwój, często ma również wyraźny komponent psychopatologiczny. Niemniej jednak, dzięki zintegrowanemu podejściu, poprawnemu i dokładnemu badaniu pacjenta, można wybrać odpowiednią taktykę leczenia i uwolnić pacjenta od tej choroby..

Zespół bólowy Anokopchikovy nie ma związku ze śmiertelnymi patologiami narządów miednicy, kości kręgosłupa i krocza, nie prowadzi również do rozwoju powikłań somatycznych i nie może być przyczyną śmierci. Niemniej jednak kokcygodynia powoduje duży dyskomfort i pogarsza jakość życia pacjenta, dlatego nie można jej ignorować, pacjenci muszą uzbroić się w cierpliwość, przejść pełne badanie i przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza prowadzącego.

Ból w okolicy odbytu

Ból w okolicy odbytu

Literatura medyczna oferuje dość szeroką gamę nazw i terminów związanych z przewlekłym bólem w okolicy odbytu. Ale mimo to Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób działa tylko z dwoma terminami, takimi jak „coccygodynia” i „proctalgia”. Teraz poznasz przyczyny bólu w okolicy odbytu i sposoby jego leczenia.

Zespół bólu Anokopchikovy to dość szerokie pojęcie, które może łączyć różne objawy (na przykład ból odbytu, nerwoból odbytu, kokcygodinia, anizmus itp.), A częstym objawem jest ból odbytu, kości ogonowej lub krocza. Jedynie traumatyczna kość ogonowa może być rozpatrywana osobno, ponieważ przyczyna bólu leży w uszkodzonej patologicznie ruchomej kości ogonowej.

Kokcydynia jest zwykle nazywana zapaleniem kości ogonowej. Ból w tym obszarze zwykle występuje, gdy wrażliwe końce między pośladkami na końcu kości ogonowej są podrażnione. Ból często nasila się podczas wysiłku.

Stały ból kości ogonowej w większości przypadków występuje z powodu różnych urazów, ale w oczach pacjenta może pojawić się rzekomo spontanicznie. Istnieje wiele powodów, dla których boli kość ogonowa..

Przyczyny

Przyczyny bólu w kości ogonowej i okolicy odbytu, szczegółowe wyjaśnienie teraz. Ból kości ogonowej i kości krzyżowej jest zwykle najczęściej związany z urazem. Typowe przypadki takich urazów to jazda po nierównych i złych nawierzchniach oraz kopanie. Konsekwencje takich urazów mogą pojawić się znacznie później, ale są też inne przyczyny występowania identycznych odczuć bólowych (np. Zbyt długie siedzenie na miękkiej powierzchni).

Ponadto przyczyny bólu odbytu i odbytnicy mogą być następujące:

• pominięcie krocza;
• zbyt długie siedzenie w toalecie;
• biegunka i zaparcia;
• niektóre zaburzenia aparatu mięśniowego narządów dna miednicy;
• operacja odbytu, podczas której wystąpiły bliznowaciejące deformacje odbytu.

Powoduje choroby

• Rwa kulszowa;
• Pęknięcie;
• Obrażenia;
• Torbiel włoskowata;
• Infekcje.

Rodzaje i klasyfikacja bólu

Z reguły kokcygodynia nazywana jest bólem, który pojawia się bezpośrednio w kości ogonowej, a ból odbytu (lub zespół bólu odbytu) to ból odbytnicy lub odbytu, często pojawiający się bez konkretnego powodu.

Zespół objawów zespołu bólowego kości ogonowej i okolicy odbytu.

Objawy

Objawy objawu anococcygeal

Zespół bólu anococcygeal zawiera raczej bolesne objawy:

• coccygodynia (tj. ból w samej kości ogonowej);
• ból odbytu (w odbytnicy i / lub odbycie).

Taki ból w kości ogonowej może być stały u pacjenta lub występować okresowo bez powodu, utrzymywać się przez inny czas i ustępować tak nagle, jak się pojawił. Co więcej, natura tych nieprzyjemnych doznań może być też zupełnie inna - pacjent odczuwa zarówno przeszywający ból promieniujący do krocza, jak i tępy ból pośladków, ud itp..

Głównym objawem tego zespołu prawie we wszystkich przypadkach jest ból odbytu, kanału odbytu lub kości ogonowej. Często sam pacjent nie może dokładnie określić lokalizacji swojego bólu.

Ataki bólu mogą występować w różnych odstępach czasu - od kilku godzin do kilku dni. Zazwyczaj ataki te mają miejsce w nocy i trwają od kilku sekund do pół godziny. Również takim nieprzyjemnym odczuciom mogą towarzyszyć zaburzenia wegetatywne (pocenie się, bladość) i skurcze jelit. W niektórych przypadkach objawy te pojawiają się po stosunku..

Co do coccygodynia, tj. ból w kości ogonowej, wtedy zwykle pojawia się przy ucisku lub prostym ruchu. Określenie dokładnej lokalizacji bólu jest raczej trudne, pacjenci często myślą, że źle się czują w odbytnicy lub odczuwają ciągłe pieczenie w kości ogonowej.

Jeśli mówimy o nerwobólach odbytu i odbytnicy, wówczas ból będzie rozproszony - promieniując do pochwy, kości krzyżowej, ud i pośladków. Z reguły taki obraz kliniczny obserwuje się często u kobiet po 50 roku życia, cierpiących wraz z podobnym bólem, innymi zaburzeniami neurastenicznymi (np. Hipochondria, depresja).

Diagnostyka

W celu dokładnej diagnozy zespołu bólu anachopchialnego konieczne jest wykluczenie wielu chorób o charakterze organicznym, a także chorób neurologicznych i proktologicznych, które z kolei charakteryzują się również podobnymi objawami klinicznymi (rwa kulszowa, hemoroidy, szczelina odbytu itp.).

Podstawowym postępowaniem diagnostycznym jest dokładne zbadanie pacjenta w pozycji kolanowo-łokciowej, analizowanie w tej pozycji spektrum bólu w dolnej części pleców, okolicy krzyżowo-guzicznej i krocza. Podczas badania cyfrowego odbytu i kanału odbytu należy zwrócić uwagę na obecność zmian zapalnych i blizn w kanale odbytu, a także na stan okolicy kości ogonowej i stawu między nią a kością krzyżową. Ponadto podczas diagnozowania należy zwrócić uwagę na obecność skurczów mięśni i bólu podczas badania palpacyjnego mięśni miednicy. Mogą istnieć przyczyny bólu odbytu, których nie należy zaciskać i należy je natychmiast leczyć. Kobiety poddawane są również dwuręcznemu badaniu odbytnicy i pochwy. Po badaniu wykonuje się sigmoidoskopię, która pomaga wykluczyć choroby dystalnych odcinków okrężnicy i odbytnicy.

Możesz również skorzystać z radiografii kości ogonowej i kości krzyżowej, aby wykluczyć traumatyczną przyczynę bólu w tych obszarach. Następnie należy przeprowadzić badanie elektrofizjologiczne mięśni dna miednicy i odbytnicy, aby wyjaśnić rodzaj i charakter defekacji pacjenta. Konieczny jest również wysiew odchodów na mikroflorę i badania skatologiczne. U kobiet ważne jest również wykluczenie chorób związanych z narządami miednicy., A u mężczyzn - z gruczołem krokowym. Często w diagnostykę zaangażowany jest urolog, ginekolog, traumatolog, a także neurolog.

Dlatego w celu postawienia trafnej diagnozy - zespołu bólu anakokokogłowego ważne jest wykluczenie wszystkich możliwych zmian organicznych.

Leczenie

Leczenie bólu kości ogonowej

Zwykle leczenie zespołu bólu anococcygeal (ból kości ogonowej) rozpoczyna się od szeregu różnych środków terapeutycznych, które mają na celu skorygowanie wszystkich zaburzeń zidentyfikowanych podczas bezpośredniej diagnozy. Preferowane jest indywidualne podejście do pacjentów, wybrana terapia złożona, mająca na celu określenie głównego ogniwa w zespole objawów bólu.

W leczeniu bólu kości ogonowej stosuje się takie konserwatywne środki, jak różnorodna fizjoterapia (procedury ultrasonograficzne, UHF, darsonwalizacja odbytu itp.). Jeśli pacjent ma skurcze mięśni, przepisuje się mu masaż tych bardzo spazmatycznych mięśni wraz z irygacją odbytnicy za pomocą mikrobloków. Przydatna jest również akupunktura, przyjmowanie leków uspokajających, koordynowanie ich z zaleceniami neuropatologa.

Jeśli korzystny efekt leczenia nie wystąpi, pacjent jest ponownie badany przez traumatologa, który może podnieść kwestię usunięcia kości ogonowej.

Prognoza

Zespół bólu anococcygeal jest równie trudny do zdiagnozowania, jak do leczenia. Najważniejszą rzeczą jest wyodrębnienie wiarygodnej przyczyny choroby, a następnie wyznaczenie złożonej terapii skojarzonej..

Neuralgia odbytnicy

Przyczyny zespołu anococcygeal

Za głównego prowokatora ABS uważa się jednorazowy lub długotrwały uraz tego obszaru w wyniku ciągłego narażenia, na przykład podczas regularnego siedzenia przez długi czas lub podczas trzęsienia się w pojeździe. Chodzi o coccygodynia. Obejmuje to anomalie w strukturze kręgosłupa, przyczyniające się do rozwoju patologii neurologicznych i naczyniowych..

W okolicy odbytu ból pojawia się z następujących powodów:

• Nieprawidłowości tkanki nerwowo-mięśniowej dna miednicy, w wyniku których mięśnie same się kurczą;
• Zejście krocza;
• Tworzenie obszarów tkanki łącznej, po prostu blizn, po operacji odbytu;
• Następnie przedłuża się zaburzenie stolca, zarówno w postaci płynnej, jak iw postaci zaparć. Ból nie wynika z samego wypróżnienia, ale z powodu zmian, które powstały z tego powodu;
• Urazy po trudnym porodzie;
• Nawyk długiego siedzenia w toalecie;
• Obecność chorób jelit dolnych, takich jak zapalenie odbytnicy, szczelina odbytu, hemoroidy, zapalenie esicy. Ponownie, ból nie jest bezpośrednią reakcją na te patologie, ale w wyniku uzyskanych zmian, dlatego w momencie powstania zespołu choroby można już leczyć;
• Czynniki psychologiczne, które pojawiają się z różnych powodów.

Przypuszczalnie ABS pojawia się po długotrwałych patologicznych i traumatycznych sytuacjach, które spowodowały upośledzenie przekazywania impulsów nerwowych do mięśni. W rezultacie występują mimowolne skurcze lub ciągłe napięcie, upośledzone krążenie krwi, odżywianie, które prowadzi do bólu. Czynniki psychologiczne rozgrzewają taki stan i powodują jego kontynuację..

Czynności przygotowawcze do manometrii

Metoda ankietowa wymaga przygotowania. Lekarz prowadzący, który przepisuje manometrię, powinien przeprowadzić z pacjentem rozmowy wyjaśniające, szczegółowo opowiedzieć, jak będzie przebiegać badanie, jakie zasady należy wziąć pod uwagę, jak przygotować organizm.

• Kilka dni przed badaniem zaleca się płukanie przełyku przez grubą sondę żołądkową.
• Ogranicz ostre, tłuste potrawy na dzień przed badaniem. Zaleca się spożywanie lekkich bulionów, aby zmniejszyć obciążenie przewodu pokarmowego. Nie jeść ani nie pić na 12 godzin przed zabiegiem.
• Jeśli zażywasz leki, Twój lekarz powinien o tym wiedzieć..
• W dniu manometrii nie można stosować leków przeciwbólowych, przeciwskurczowych, uspokajających, zabieg wykonywany jest na czczo.

Objawy ABS

Pojęcie dyskomfortu w strefie anococcygeal nie może w pełni scharakteryzować stanu pacjenta, dlatego rozważmy bardziej szczegółowo objawy patologii:

• Uczucia pojawiają się spontanicznie, niezależnie od pory dnia i innych czynników;
• Cierpienie fizyczne pojawia się i znika samoistnie;
• Charakter bólu jest zróżnicowany: stały, w postaci skurczów, ostry, tępy, napadowy, strzelający, pulsujący, raniący, kłujący;
• Zauważono napromienianie uda, pośladka, nogi;
• Ból odbytu występuje częściej w nocy;
• Mężczyźni mogą mieć nieuzasadnioną bolesną erekcję;
• Objawy neurologiczne - blada, zimna i mokra skóra;
• Coccygodynia charakteryzuje się zwiększonymi odczuciami po chodzeniu, długim siedzeniu.

Jak rozpoznać zespół

Aby postawić prawidłową diagnozę, lekarze muszą zastosować metodę diagnostyki różnicowej, aby wykluczyć możliwe choroby i zaburzenia organiczne:

1. Proktolog bada jelita palpacyjnie w pozycji kolanowo-łokciowej. Wykonuje irygoskopię, sigmoidoskopię w celu obalenia lub ujawnienia obecności hemoroidów, pęknięć, polipów, guzów i innych patologii jelita dolnego.
2. Ginekolog bada kobietę i prowadzi szereg badań nad chorobami układu moczowo-płciowego.
3. Chirurg urazowy ocenia stan kręgosłupa, w tym poprzez radiografię.
4. Urolog bada mężczyznę pod kątem zapalenia gruczołu krokowego i innych schorzeń układu moczowo-płciowego za pomocą ultrasonografii i innych metod diagnostycznych.
5. Skurcze mięśni są wykrywane za pomocą badania elektrofizjologicznego.
6. Każdy ze specjalistów może przepisać testy laboratoryjne.
7. Konsultacja neurologa jest obowiązkowa.
8. Możesz potrzebować pomocy psychoterapeuty.

Tępy ból w prostej czapce z daszkiem

Strona główna • Diagnostyka • Tępy ból w odbytnicy, odbycie, podczas wypróżnień jako objawy podśluzówkowego ropnia odbytu

Ropień podśluzowy odbytu jest chorobą stosunkowo rzadką. Ropień najczęściej okazuje się być podskórno-podśluzowy, zlokalizowany na krawędzi odbytu.

Przy tej postaci paraproctitis pacjenci skarżą się na tępy ból w odbytnicy i odbycie, nasilony przez wypróżnianie, lekkie złe samopoczucie z niską gorączką.

Podczas badania okolica odbytu może wyglądać na niezmienioną, jednak w badaniu cyfrowym ściany odbytnicy w kanale odbytu ujawnia się okrągły, bolesny naciek (początkowo gęsty, później ze zmiękczeniem).

„Tępy ból odbytnicy, odbytu, podczas wypróżniania jako objawy podśluzowego ropnia odbytu” artykuł z działu Ból genitaliów, krocza, odbytu.

Objawy podobne do bólu odbytu

• Boli kość ogonową • Kokcydynia • Ból kości ogonowej • Ból kości ogonowej

W literaturze dotyczącej zespołu przewlekłego bólu okolicy odbytu i kości guzowatej na określenie tej choroby używa się dość szerokiego zakresu terminów, ale w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób wymieniono tylko dwa - „proktalgia” i „coccygodynia”. Definicja „zespołu bólu anococcygeal” to szersze pojęcie, które łączy w sobie szereg objawów (anizm, ból odbytu, nerwoból odbytu, ból odbytu, ból odbytu, kości ogonowej), których głównym objawem jest ból krocza, odbytu lub kości ogonowej. Osobno należy brać pod uwagę tylko pourazową kokcygodynię, gdzie bezpośrednią przyczyną bólu jest zraniona patologicznie ruchoma kość ogonowa.

Zapalenie okolicy kości (kości ogonowej) zlokalizowanej między pośladkami nazywane jest kokcydynią. Ból kości ogonowej pojawia się, gdy wrażliwe zakończenia na końcu kości ogonowej są podrażnione między pośladkami. Ból często nasila się przy wysiłku.

Ból kości ogonowej jest często przyczyną urazów, ale może pojawić się spontanicznie. Istnieje wiele przyczyn bólu kości ogonowej, które mogą naśladować kokcydynię, w tym rwa kulszowa, infekcje, torbiele włoskowate i złamania kości.

Przyczyny bólu w okolicy odbytu i kości ogonowej

Ból w kości krzyżowej i kości ogonowej jest najczęściej kojarzony z urazami (kopnięcia, jazda po złych drogach), a sam uraz mógł nastąpić na długo przed wystąpieniem bólu, ale mogą istnieć inne przyczyny wystąpienia takiego bólu (np. Długie siedzenie na „miękkim” ).

Przyczynami „bólu odbytu” mogą być:

- subtelne zaburzenia aparatu nerwowo-mięśniowego tylnej przestrzeni odbytu i całego dna miednicy;

- operacje odbytu prowadzące do bliznowaciejących deformacji odbytu;

- długie siedzenie w toalecie;

Ból odbytu (ból odbytu)

Ból odbytnicy występuje w wielu jej chorobach. Występują najczęściej podczas wypróżnienia (wypróżnienia), rzadziej po nim. Proctalgia (tłumaczona jako ból w odbytnicy) to ból, w którym lekarz nie wykrywa żadnej organicznej przyczyny, żadnej choroby odbytnicy. Ten ból może być związany z zaburzeniami emocjonalnymi i jest spowodowany krótkotrwałymi skurczami odbytnicy..

Leczenie po rozpoznaniu bólu odbytu ma na celu normalizację (w miarę możliwości) stanu psychicznego, unikanie sytuacji stresu emocjonalnego. Pomaga przy inhalacji prokalgii salbutamolu w aerozolu - leku zwykle stosowanego u pacjentów z astmą oskrzelową. Na początku ataku bólu należy wziąć dwa oddechy z aerozolu. Oczywiście takie leczenie należy uzgodnić z lekarzem..

Na podstawie materiałów: www.nice-world.ru, meganom-rt.ru, igumen-ioann.ru, www.medicalj.ru, www.encyclopedia.sun-clinic.co.il

Leczenie kokcygodyni

Kokcygodynia jest chorobą bardzo „indywidualną”, która może mieć wiele różnych objawów i przebiegać różnie u różnych pacjentów. W leczeniu kokcygodynii koniecznie stosuje się podejście zintegrowane - równolegle z lekami medycyny klasycznej stosuje się zabiegi fizjoterapeutyczne - darsonwalizację odbytnicy, ozonowanie kanału odbytu (jeśli przyczyną kokcygodynii był proces zapalny), terapię UHF, terapię błotną i zastosowania.

W niektórych przypadkach stosuje się leczenie chirurgiczne - kokcygektomię, która polega na usunięciu kości ogonowej, ale muszą istnieć odpowiednie wskazania do operacji - na przykład, jeśli leczenie zachowawcze jest prowadzone przez długi czas i nie przynosi efektu. Pamiętaj jednak, że ostateczną decyzję o sposobie leczenia zespołu bólu anococcygeal podejmuje Twój lekarz prowadzący na podstawie wyników badania, wywiadu, badania i wskazań..

Nie musisz znosić bólu, jeśli zauważysz u siebie objawy kokcygodynii, ponieważ choroba nieleczona może poważnie pogorszyć jakość twojego życia - będziesz musiał odmówić komunikacji z kolegami z pracy, krewnymi, dziećmi, tylko znajomymi i przyjaciółmi, tj. do. każdy ruch z kokcygodynią spowoduje cierpienie. Wystarczy jedna wizyta u proktologa, aby postawić diagnozę i rozpocząć wysokiej jakości leczenie, które przywróci Ci radość z ruchu i pewność siebie. Odrzuć wstyd, strach i niepokój - stawką jest Twoje zdrowie i Twoje codzienne samopoczucie.

Objawy kokcygodynii

Głównym i najważniejszym objawem kokcygodynii jest ból. Ból można odczuć bezpośrednio w dolnej części kręgosłupa, w okolicy kości ogonowej, a także w kanale odbytu i odbytnicy. Ból może być odczuwany bez wyraźnego powodu, nawet w spoczynku, gdy pacjent nie ćwiczy, nie siedzi ani nie leży (tzw. Ból odbytu ”).

Ból brzuszno-guziczny może być trwały, pojawiać się zarówno nagle, jak i na skutek ekspozycji na obszar kości ogonowej, występować w dowolnym momencie i mijać. Z natury może być zarówno przeszywający, poddający się w pośladek lub krocze, jak i tępy. Zwykle ból może się nasilić, jeśli pacjent naciska na kość ogonową lub próbuje się poruszyć. Pacjent może odczuwać dyskomfort w tej okolicy, uczucie ciężkości lub pieczenia w okolicy kości ogonowej.

Neuralgia odbytniczo-odbytnicza (ból odbytu) to problem wymagający pomocy neurologa. Ból odbytu i odbytnicy może promieniować do kości krzyżowej, kości ogonowej, pośladków, ud lub pochwy. Najczęściej ból odbytu pojawia się u starszych kobiet - po 50 latach i można go łączyć z innymi zaburzeniami neurologicznymi (np. Depresja, hipochondria).

Pomiar pH treści przełyku

Aby zmierzyć pH, elektrodę wprowadza się do przełyku na wysokość 5 cm powyżej dolnego zwieracza przełyku. Pomiar pH wykonywany jest jednocześnie z badaniem motoryki przełyku lub podczas codziennego pomiaru pH.

Pomiar pH po zbadaniu motoryki przełyku

Pomiar pH po zbadaniu ruchliwości przełyku obejmuje test na usuwanie kwasu solnego, podczas którego do dolnego przełyku wstrzykuje się 15 ml 0,1 M kwasu solnego, po czym pacjent proszony jest o przyjmowanie pustych łyków co 30 sekund do powrotu pH do pierwotnej wartości. Zwykle wystarczy 15 łyków. W chorobach zaburzających perystaltykę przełyku, takich jak twardzina układowa, achalazja wpustu i inne zaburzenia motoryki przełyku lub zmniejszające wydzielanie śliny, takie jak twardzina układowa i zespół Sjogrena, usuwanie kwasu solnego z przełyku ulega spowolnieniu. Pomiar pH w dolnej jednej trzeciej przełyku służy do rozpoznania refluksu żołądkowo-przełykowego. Jednocześnie pH mierzy się w pozycji leżącej na plecach, na brzuchu, po prawej i lewej stronie, w pozycji kolano-klatka piersiowa, w stanie rozluźnionym i po wysiłku. Następnie do żołądka pacjenta wstrzykuje się 300 ml 0,1 M kwasu solnego i pomiar pH powtarza się we wszystkich wskazanych pozycjach. Wartość pH poniżej 4,0, odnotowana w dowolnym miejscu przed podaniem kwasu solnego lub w dwóch miejscach po jego podaniu, wskazuje na cofanie się kwaśnej treści żołądkowej do przełyku. Określenie perystaltyki przełyku podczas podawania kwasu solnego może ujawnić zaburzenia motoryki powodujące ból w klatce piersiowej.

Codzienne ambulatoryjne monitorowanie pH

Opracowano urządzenia, które umożliwiają ciągłą rejestrację pH przełyku przez 24 godziny w warunkach codziennych czynności pacjenta. Jest to szczególnie przydatne przy wykrywaniu objawów refluksu żołądkowo-przełykowego w nocy lub podczas wykonywania pewnych czynności. Pacjenci proszeni są o rejestrowanie objawów..

Bezprzewodowe urządzenia do monitorowania pH (np. Kapsuła Bravo)

Bezprzewodowe urządzenia do monitorowania pH (np. Kapsuła Bravo) sprawiają, że badanie jest bardziej przyjazne dla pacjenta i zwiększa czułość pomiaru pH. Kapsułkę umieszcza się w dystalnej części przełyku metodą endoskopii. Umożliwia dłuższy pomiar pH (48 godzin zamiast 24 godzin). Dłuższe monitorowanie pomaga lepiej zrozumieć fizjologię refluksu żołądkowo-przełykowego, rejestrując wszystkie jego zmiany w każdym punkcie czasowym. Ponadto przy pomocy długotrwałego monitorowania można ocenić skuteczność terapii mającej na celu zahamowanie wydzielania kwasu solnego, bez przeprowadzania powtarzanych badań..

Wielokanałowy pomiar impedancji wewnątrzprzełykowej

Wielokanałowy pomiar impedancji wewnątrzprzełykowej jest nową techniką badawczą dotyczącą refluksowego zapalenia przełyku i zaburzeń motoryki przełyku. Pozwala na zbadanie procesu przechodzenia bryłki pokarmu przez przełyk, jak w badaniu kontrastu rentgenowskiego z siarczanem baru, i ocenę, jak wysoko zawartość żołądka jest wrzucana do przełyku. Wielokanałowe obrazowanie impedancji wewnątrzprzełykowej może być stosowane w połączeniu z manometrią przełyku w celu kompleksowej oceny funkcji motorycznej przełyku.

Manometria o wysokiej rozdzielczości

Manometria o wysokiej rozdzielczości wykorzystuje sondy półprzewodnikowe z 36 okrągłymi czujnikami umieszczonymi w odległości 1 cm od siebie (zewnętrzna średnica czujników wynosi 4,2 mm). Każdy z nich składa się z 12 izolowanych elementów czujnikowych rozmieszczonych na całym obwodzie, rejestrujących ciśnienie na 2,5-milimetrowym odcinku przełyku. Sondę wprowadza się do przełyku, a odczyty ciśnienia rejestruje się podczas 10 łyków, po czym sondę usuwa się. Wartości zmierzone przez czułe elementy każdego z czujników są uśredniane.

Manometria o wysokiej rozdzielczości jest prostszą, szybszą i dokładniejszą metodą niż konwencjonalna manometria przełyku. Pozwala na uzyskanie pełnej informacji o funkcji motorycznej przełyku od gardła do dolnego zwieracza przełyku bez poruszania cewnikiem, a także na dokładny pomiar ciśnienia w strefie niczego zwieracza przełyku oraz ocenę intensywności perystaltyki.

Co to jest proctalgia

Proctalgia to ostry zespół bólowy w okolicy odbytu, który występuje na tle skurczu mięśni. Ból może dotyczyć innych części ciała: kości ogonowej, krocza lub brzucha. W ICD-10 choroba jest opisana w sekcji „Inne czynnościowe zaburzenia jelit” w paragrafie K59.4 - skurcz zwieracza odbytu.

Stan patologiczny rozwija się niezależnie od płci. Najbardziej podatni są na to pracownicy biurowi, którzy spędzają dużo czasu w pozycji siedzącej. Stan pogarsza się, jeśli w tym samym czasie znajdujesz się w złej pozycji i na twardej powierzchni.

Przy długotrwałym siedzeniu mięśnie tylnej części uda, pośladki są przeciążone, cierpi staw krzyżowo-biodrowy. Często nastolatki mają skurcze, głównie w nocy..

Rodzaje chorób

Proctalgia u mężczyzn i kobiet dzieli się na dwa typy:

1. Pierwotny - występuje na tle zaburzeń psychoemocjonalnych i przeciążenia układu nerwowego, które rozwijają się w warunkach silnego stresu.
2. Wtórne - wynik innych procesów patologicznych w organizmie, które wpływają na pojawienie się spastyczności mięśni (co jest typowe na tle początku chorób proktologicznych).

Cechy kursu u kobiet

Często zaburzenie ma oznaki kokcygodii: bolesność jest odczuwalna nie tylko w odbycie, ale także w odbytnicy, kości ogonowej. Ból jest intensywny, długotrwały. Zwykle ataki pojawiają się w nocy podczas snu, podczas długotrwałego siedzenia oraz podczas wypróżniania.

Kiedy się pogarsza, ból promieniuje do stawu biodrowego lub krocza. Odbity ból w kroczu często zacierał obraz choroby, przez co pacjentka może pomyśleć, że ma zaostrzenie zapalenia pęcherza. Jeśli diagnoza jest błędna, leczenie nie przyniesie efektu.

Metody leczenia

Kilku lekarzy może jednocześnie leczyć tę chorobę. Zwykle w terapię zaangażowany jest proktolog, ale czasami wymagana jest pomoc gastroenterologa, rehabilitologa i psychoterapeuty.

Aby wyeliminować objawy, samo leczenie zachowawcze nie wystarczy. Terapia obejmuje podejście zintegrowane. W przypadku choroby pochodzenia wtórnego należy wykluczyć przyczynę pierwotną (w leczeniu zaburzeń stolca i zaburzeń psychogennych, angażowania się w terapię kręgosłupa, wykonywanie specjalnych ćwiczeń).

Zintegrowane podejście obejmuje stosowanie następujących metod leczenia:

• fizjoterapia: stymulacja elektryczna, UHF, promieniowanie podczerwone (niezbędne do rozluźnienia napiętych mięśni);
• środki znieczulające iniekcyjne (blokada nowokainy) - w celu złagodzenia bólu;
• masaż w celu wyeliminowania napięcia i skurczów mięśni;
• lewatywy z lekami przeczyszczającymi w celu zmiękczenia stolca, jeśli choroba pojawiła się na tle stwardnienia kału;
• środki uspokajające, uspokajające są stosowane w celu złagodzenia niepokoju.

W zależności od rodzaju napotkanego zaburzenia stosuje się odpowiednie leki. W przypadku naruszenia stolca przepisuje się tabletki w celu jego normalizacji, przy zaburzeniach psychogennych wskazane są środki uspokajające. W ciężkich przypadkach w celu rozluźnienia napiętych mięśni przepisuje się środki zwiotczające mięśnie.

Przykłady leków:

• normalizacja snu i spokoju: "Donormil", "Zopiklon", "Phenibut", "Corvalol", nalewka z pospolitej pospolitej, ekstrakt z kozłka lekarskiego;
• środki uspokajające: „Gidazepam”, „Diazepam”, „Mebikar”;
• środki znieczulające miejscowo: czopki „Anestezol”, czopki nowokainowe, „Klonidyna”;
• środki przeczyszczające: „Duphalac”, „Guttalax”, olej z rokitnika zwyczajnego, „Microlax”;
• do leczenia hemoroidów: świece „Relief”, tabletki „Detralex”, „Phlebodia”.

Środki ludowe są z reguły rzadko stosowane jako część złożonego leczenia, jako dodatek do terapii głównej. Herbaty ziołowe mogą służyć do normalizacji stolca i rozluźnienia ośrodkowego układu nerwowego..

Prognoza

Rokowanie choroby jest nieprzewidywalne. W większości przypadków dzięki szybkiemu dostępowi do lekarza unika się powikłań, a ulga pojawia się stosunkowo szybko. Niektóre grupy pacjentów wymagają długotrwałego leczenia. W rzadkich przypadkach terapia podstawowa nie pomaga..

Niektórzy pacjenci potwierdzają ustąpienie bólu, inni nie zauważają skuteczności po pierwszym cyklu leczenia, ulga pojawia się dopiero po drugim. Trzecia grupa pacjentów jest bardzo trudna do wyzdrowienia.

Ból głowy z objawami zaburza zwykłe życie: pacjenci nie mogą w pełni pracować i wykonywać swoich zwykłych czynności.

Zapobieganie

Nie ma wyspecjalizowanych metod zapobiegania proktalgii. Główne środki powinny mieć na celu utrzymanie zdrowego i aktywnego stylu życia, a także wykluczenie czynników zwiększających ryzyko choroby:

• odrzucenie złych nawyków;
• normalizacja żywienia;
• terminowa terapia zaburzeń kręgosłupa, przewodu żołądkowo-jelitowego, zaburzeń nerwowych.

Patologia odbytu

Krwawienie i wypadanie błony śluzowej przez odbyt często występuje przy hemoroidach. Rozpoznanie ustala się za pomocą sigmoidoskopii.

Brodawczakowatość skóry wokół odbytu, polipy włóknisto-nabłonkowe i zakrzepica węzłów zewnętrznych nie są sytuacjami stosunkowo trudnymi, ale mogą wywołać poważny obraz kliniczny. W razie potrzeby pacjenci są kierowani do chirurga w celu usunięcia tych formacji.

Wypadanie błony śluzowej odbytu można błędnie uznać za wypadanie hemoroidów. Diagnozę stawia się zmuszając pacjenta do wysiłku przypominającego wypróżnianie. Chociaż nieatrakcyjne, najlepiej jest badać takiego pacjenta siedząc na sedesie, zamiast leżeć na lewym boku..

Szczeliny odbytu czasami powodują nieznośny ból

Diagnostyka przeprowadzana jest na podstawie skarg i anamnestycznych danych, po dokładnym zbadaniu kanału odbytu. Czasami takie badanie trzeba przeprowadzić z użyciem środków znieczulających.

Leczenie szczelin odbytu jest obecnie zachowawcze. Rzadziej wykonuje się tradycyjną sfinkterotomię i zdyskredytowaną metodę rozciągania (dylatacji palcowej) odbytu.

Ropnie w okolicy odbytu powstają zwykle, gdy infekcja przenika do gruczołów odbytu zlokalizowanych wzdłuż linii zębatej. Ostry proces zapalny może powodować tworzenie się ropnia i przewlekłej przetoki. Ropnie odbytu i odbytnicy wyróżniają się długością, mogą być okołoodbytnicze, kulszowo-odbytnicze, międzyzwieraczowe i nadzwiernikowe.

Przyczyny i diagnostyka różnicowa przetok odbytu i odbytnicy

• Przyczyny powstawania przetok odbytu i odbytnicy: choroba Leśniowskiego-Crohna, uraz, gruźlica, ciało obce, zabieg chirurgiczny.
• Diagnostyka różnicowa: nabłonkowe pasaże kości ogonowej, ropne zapalenie hydraden, rak, ropień gruczołu Bartholina, chłoniak.

O ile łatwo jest zdiagnozować powstawanie ropnia w okolicy odbytu, o tyle trudno jest zidentyfikować patologię kulszowo-odbytniczą. Proces septyczny z wyższą lokalizacją w kanale odbytu może objawiać się bólem w okolicy odbytu. Jama ropnia czasami rozszerza się i dociera do strefy odbytniczo-odbytniczej. W ten sposób tworzy się pięściowy kurs.

Badanie przetoki odbytniczo-odbytniczej z reguły przeprowadza się fizycznie z zastosowaniem znieczulenia, ale już wykazano, że struktury anatomiczne są dobrze wykrywane za pomocą rezonansu magnetycznego, a także ultrasonografii endoskopowej (EUS). Dopóki nie ma dowodów przeciwnych, ewentualne uwolnienie wysięku lub pojawienie się ziarniny w strefie okołoodbytniczej należy uznać za przejaw funkcjonującej patologicznej komunikacji z przestrzenią okołoodbytniczą..

Swędzenie w okolicy odbytu (swędzenie odbytu jest najczęstszą lokalizacją u pacjentów skarżących się na nieznośny świąd) jest stanem polietiologicznym. Pacjenci zwykle sami próbują walczyć z swędzeniem, stosując różne kremy i płyny, rzadko odczuwając ulgę. Czasami manifestacja choroby nawet się pogarsza..

Częstość rozpoznania choroby Leśniowskiego-Crohna ze zmianami w okolicy odbytu waha się od 15% (w obecności wyrostka w jelicie cienkim) do 35% (u pacjentów z zapaleniem krętnicy lub izolowanym zapaleniem okrężnicy). Podczas gdy leczenie towarzyszącego procesu septycznego może wymagać operacji lub drenażu pod kontrolą radiologiczną, choroba Leśniowskiego-Crohna jest zwykle leczona zachowawczo. To ostatnie daje najlepsze efekty, zwłaszcza w przypadku stosowania nowych biologicznych metod terapii przeciwciałami monoklonalnymi anty-TNF (TNF - tumor necrosis factor). Leczenie zachowawcze obejmuje również wyznaczenie leków przeciwbakteryjnych (metronidazol, cyprofloksacyna) i azatiopryna.

Niektóre choroby przenoszone drogą płciową mogą powodować zmiany w okolicy odbytu.

Diagnostyka i leczenie nerwobólów odbytu i odbytnicy

Choroba nie należy do kategorii niebezpiecznej lub rozwijającej się, ale powoduje wiele problemów. Występuje niezależnie od płci i wieku u około 6,5% populacji.

Główną cechą jest niekontrolowany skurcz odbytu, a także odbytnicy. Bolesne odczucia rozprzestrzeniają się na otrzewną i dolną część pleców. Neuralgii odbytnicy nie towarzyszą mechaniczne uszkodzenia narządów, będące wyłącznie problemem układu nerwowego.

Przyczyny występowania

W tej chwili ból odbytu nie został wystarczająco zbadany, ale eksperci identyfikują możliwe czynniki prowokujące:

• posiniaczona kość ogonowa;
• złamanie (nawet długotrwałe);
• zaburzenia nerwowe w tkankach mięśni miednicy i stref odbytowych;
• patologiczne zmiany w układzie mięśniowo-szkieletowym w tym obszarze;
• choroby neuronalne kręgosłupa;
• problemy w jelitach (hemoroidy, pęknięcia itp.);
• wypadanie narządów;
• napięte stany psychiczne;
• problemy z wypróżnieniami (częste zaparcia, biegunka).

Objawy

Głównym wskaźnikiem problemu jest silny ból odbytnicy, który zakłóca normalne życie. Te znaki przejawiają się w:

• kość ogonowa (zwana „coccygodynia”);
• odbyt (nerwoból odbytu). Zwykle nie ma żadnych wymagań wstępnych dotyczących wyglądu.

• być stałym towarzyszem ofiary;
• występują nagle i trwają w dowolnym momencie, ale zwykle nie dłużej niż pół godziny iw nocy.

Bolesne odczucia są zarówno nudne, jak i przeszywające. Czasami mają one taki charakter, że niemożliwe jest określenie dokładnej lokalizacji..

• skurcze;
• pieczenie w kości ogonowej;
• ciężkość w żołądku;
• priapizm;
• blada skóra;
• zwiększona potliwość.

Ból odbytu (nerwoból) dodaje następujące strefy do bolesnych obszarów opisanych powyżej:

• tyłek;
• pochwa;
• biodra;
• obszar sakralny.

Najczęściej występuje u kobiet po 50 roku życia, cierpiących na:

• hipochondria;
• depresja.

Jeśli podstawową chorobą jest uporczywa karcynofobia, pacjent jest wskazany do operacji ze względu na czynniki organiczne.

Klasyfikacja

Lekarze wyróżniają kilka podstaw klasyfikacji, z których każda opisuje charakter choroby:

1. Według lokalizacji:

• w kości ogonowej - coccygodynia;
• w odbycie - zespół anorektalny.

1. Rodzaj:

• podstawowa;
• wtórny. Jest objawem innych chorób, głównie okolicznych narządów (zapalenie gruczołu krokowego, ostre zapalenie cewki moczowej, problemy „w części żeńskiej” itp.).

1. Z natury manifestacji:

• Noc. Ból pojawia się w nocy, trwa przez czas nieokreślony. Dodatkowa lokalizacja: w kroczu, dnie miednicy.
• Spazmatyczny. Określone obecnością chorób żołądkowo-jelitowych i zaburzeń stolca.
• Anusolgia („latający proktalgia”). Od nocnego odróżnia go znana przyczyna występowania: urazy pleców, choroby zakaźne układu moczowego, czasem zaparcia.

Diagnostyka

Zespół bólu Anokopchikovy jest diagnozowany dopiero po wykluczeniu prawdopodobieństwa obecności patologii o charakterze organicznym:

• problemy z jelitami - hemoroidy, pęknięcia odbytu itp..
• choroby układu rozrodczego - zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie gruczołu krokowego itp..
• choroby reumatologiczne - zapalenie korzonków nerwowych, rwa kulszowa.
• nerwoból.

Jeśli badanie wykazało, że przyczyną bolesnych wrażeń nie jest choroba jakiegoś narządu, wówczas diagnoza brzmi „zespół ankopchika”.

Badanie przeprowadza proktolog i ginekolog.

Proktolog stwierdza brak:

• uszkodzenie odbytu;
• ogniska zapalenia;
• uraz kości krzyżowej lub kości ogonowej;
• skurcz mięśni w okolicy.

Ginekolog jest zalecany kobietom do analizy stanu narządów rodnych.

Wykonywanie analiz w laboratorium jest obowiązkowe. Standardowe procedury obejmują:

• coprogram;
• kał do badań bakterii i obecność krwi w kompozycji;
• ogólna analiza moczu;
• testy ginekologiczne dla obu płci.

Do pełnej diagnozy często potrzebne są konsultacje urologa, traumatologa, androloga, neurologa, psychoterapeuty. Dopiero po ich wnioskach lekarz prowadzący podejmuje ostateczną decyzję dotyczącą charakteru choroby..

Sigmoidoskopia i anoskopia

Wiele dodatkowych badań ma na celu wykluczenie innych możliwych przyczyn bólu. Obejmują one:

• sigmoidoskopia - badanie stanu jelita grubego;
• anoskopia - analiza stanu zdrowia kanału odbytu.

Obie procedury dostarczają informacji o:

• stan śluzowych powierzchni wewnętrznych;
• obecność hemoroidów i polipów;
• obecność zapalenia brodawek.

Irygografia

Zasadniczo jest to prześwietlenie jelita. Znajduje:

• formacje nowotworowe;
• nieprawidłowe zwężenie;
• problemy w kości ogonowej, okolicy krzyżowej, stawie biodrowym.

Badanie elektrofizjologiczne i ultrasonograficzne

Pierwsza wyszukuje skurcze mięśni, gromadzi dane dotyczące ruchliwości i funkcjonalności jelit. Drugi pozwala „zobaczyć” narządy w okolicy miednicy, zwłaszcza genitalia.

Leczenie

O skuteczności terapii decydują:

• kompletność ankiety;
• prawidłowa diagnoza;
• poprawna definicja pierwotnej przyczyny.

Leczenie odbywa się w 3 kierunkach:

• Etiologiczny. Pacjent próbuje pozbyć się czynników wywołujących chorobę.
• Patogenetyczne. Jeśli to możliwe, rozwój problemu spowalnia.
• Objawowy. Przede wszystkim - uśmierzenie bólu.

Popularną metodą jest fizjoterapia:

• promieniowanie laserowe;
• NAS;
• UHF;
• leczenie błotem;
• masaż.

Preparaty miejscowe obejmują czopki, mikroblisty z substancjami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi.

Ponieważ częstą przyczyną jest niestabilny stan psychiczny, często wyznaczane są konsultacje ze specjalistami w tej dziedzinie..

Metody łagodzenia bólu

Leczenie bólu, zwłaszcza niewiadomego pochodzenia, jest jednym z kierunków badań współczesnej medycyny. Na całej planecie istnieją instytucje medyczne, które zajmują się zapobieganiem i uwalnianiem pacjentów z takich zespołów..

Lekarze preferują nie środki odurzające, ale różne środki przeciwbólowe:

• Nowokaina blokuje przekazywanie nerwów;
• znieczulenie miejscowe łagodzi ból;
• gorące aplikacje łagodzą dyskomfort.

Jak dotąd kortyzon okazał się nieskuteczny i szkodzi pacjentom.

Placebo jest przydatne w przypadku psychogennego pochodzenia zespołu.

Środki uspokajające i uspokajające są przepisywane osobom cierpiącym na:

• depresja;
• niepokój;
• stany neurotyczne.

Interwencja chirurgiczna

Wyświetlane w najbardziej ekstremalnych przypadkach, jeśli:

• coccygodynia pojawiła się tylko z powodu kontuzji;
• następuje oddzielenie wierzchołka kości ogonowej.

W tej sytuacji operacja nazywa się wytępieniem. Podczas zabiegu kość ogonowa jest przymocowana do kości krzyżowej.

Profilaktyka i rokowanie

W przypadku bólu odbytu często trudno jest określić przyczynę nieprzyjemnych wrażeń, a także znaleźć wzór w pojawieniu się napadów. Odzyskanie jest możliwe tylko przy prawidłowej diagnozie i wieloaspektowym leczeniu przepisanym przez lekarza. Za najbardziej prawdopodobny „czynnik sprawczy” można uznać stan emocjonalny pacjenta, który jest regulowany za pomocą odpowiednich leków i technik.

Jeśli przyczyną pierwotną nie jest uraz lub patologia kręgosłupa lub kości miednicy, wówczas zespół anococcygeal nie prowadzi do powikłań.

Nie można określić środków zapobiegawczych. Lekarze radzą zwracać uwagę na pojawiające się objawy i starać się odbudować porządek życia w taki sposób, aby zmniejszyć intensywność ich manifestacji.

Zwykłe zasady to:

• aktywny tryb życia, regularne sporty niepowodujące wyniszczenia, spacery;
• profilaktyka chorób kręgosłupa i eliminacja istniejących problemów;
• leczenie przewodu pokarmowego, zwłaszcza jelit;
• prawidłowe odżywianie zdrowymi produktami.

Głównym niebezpieczeństwem neuralgii jest nieprzewidywalny ból, który może trwać do 30 minut i zakłócać normalne życie. Kompleksowa terapia pomaga stłumić objawy, ale tylko rozsądne podejście do własnego zdrowia pomaga zmniejszyć syndrom. Profilaktyka dostępna dla każdego to zdrowy tryb życia i terminowe leczenie kręgosłupa i narządów wewnętrznych..